Τίτλοι Τέλους

μετά από ούτε και γω ξέρω πόσα χρόνια έφτασε η στιγμή που το αγαπημένο αυτό μπλογκάκι θα σβήσει το φωτάκι του από τον πολύβουο χώρο του ίντερνετ...
το μπλογκ αυτό για μένα ήταν πολλά (για την ακρίβεια εκατομμύρια) παραπάνω από ένα απλό ηλεκτρονικό καταγραφτήρι σκέψεων: με τα χρόνια έγινε ο φίλος μου, ο εξομολογητής μου, έγινε καθημερινή συνήθεια, μεταμεσονύχτια συντροφιά και ανάγκη, έγινε η δική μου δίοδος ψυχής...

γνωρίζοντας και μιλώντας με τόσους από εσάς γέμισα τόσο όμορφα συναισθήματα, έγινα ωριμότερος σε σκέψεις, απόψεις, οπτικές...
και το τέλος αυτού του μπλογκ δεν μου είναι εύκολο, όμως, σαν άνθρωπος, έχω -τουλάχιστον προσπαθώ να έχω- αντιμετώπιση χαμογελαστή προς κάθε "τέλος" -ίσως και από καθαρό φόβο...
το "τέλος" κάθε πράγματος είναι απλά μία οριστική και παντοτινή ευκαιρία να θυμάσαι κάθε τι για τα καλύτερά του, για το φόρτε του, και όχι για τις άσχημες στιγμές του...
και κάθε "τέλος" είναι πάντα και μία "αρχή"...
όπως κάθε "αρχή" για ένα "τέλος"...
όλα αρχίζουν για κάποιο λόγο,
όλα τελειώνουν για κάποιο λόγο...
και το καλύτερο είναι να μην τον ψάχνεις...

μέσα από την καρδιά μου, κάθε παραμικρή κόρη (ματιού) που αφοσιώθηκε να διαβάζει τις ενστικτώδεις κενώσεις του εγκεφάλου μου, την ευχαριστώ ειλικρινά, την ευχαριστώ για το χρόνο της...
θεωρώ ΤΙΜΗ να σε διαβάζει κάποιος, θεωρώ ΤΙΜΗ το χρόνο που αφοσιώνει να διαβάζει τις δικές σου μπούρδες μέσα στις τόσες εκατομμύρια μπούρδες που υπάρχουν...

κάπως έτσι λοιπόν, αναγνωστάκο μου, ΛΑ-ΤΡΕ-ΜΕ-ΝΕ ΜΟΥ αναγνωστάκο σε χαιρετώ, και δεν θέλω και πολλά γιατί με παίρνουν και τα ζουμιά...
εννοείται πως κάπου-κάποτε θα ξαναβρεθούμε, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ ΔΕΝ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ!!!!
την υπόκλισή μου...

Υ.Γ.
εννοείται ότι θα είμαι εκεί και θα σχολιάζω στα αγαπημένα μου μπλογκς, οπότε, yo, δεν θα χαθούμε!!!

μεταΜουντιαλική κατάθλα

και τώρα ΤΙ χωρίς Μουντιάλ?

είχες το Μουντιάλ, γεμίζαν ρε παιδί μου τα κενά σου βράδυα με ΚΑΤΙ, είχες ένα λόγο να βρίσκεσαι με τους κολλητούς σου, να παραγγέλνεις σκουπίδια και να λες αυτές τις απλές μαλακίες που μόνο με τους κολλητούς σου όταν βλέπεις ποδόσφαιρο λες (και που περιέργως δεν αρέσουν σε κανέναν άλλον)...

και ήταν και αυτό το γαμημένο σκέτη πρέζα: κάτι γήπεδα διαστημικά, ένα χορτάρι καταπράσινο, και χρώμα αναγνώστα μου, πολύ χρώμα: στην κερκίδα, στα γήπεδα, στα κεφάλια, παντού...
κάτι τα πρασινοκίτρινα της βραζιλίας, κάτι οι όμορφες παρουσίες στις εξέδρες, κάτι αυτά τα σποτάκια, κάτι αυτό το πανοραμικό με τα γήπεδα φωτισμένα τη νύχτα, ε δεν ήθελες και πολύ να κολλλήσεις...
πόσο μάλλον όλοι εμείς οι μπαλοκέφαλοι που το περιμέναμε...
και, ώ του θαύματος, παίχτηκε και τρομερή μπάλα...
ε πάει, αυτό ήταν...

κακά τα ψέματα, χείριστη η υποκρισία: το Μουντιάλ ήταν το καθημερινό χάπι-αμνησία όλων των άλλων χαζομαλακιών που έχουμε ανάγει σε σοβαρά: ενώ σοβαρά είναι τελικά μόνο πέντε-δέκα μαλακίες στη ζωή αυτή, τις οποίες από υπερβολική δόση "σοβαρότητος" καταφέρνεις να ξεχνάς...

τώρα, επιστροφή στα προΜουντιαλικά σκάτα, στην βρωμοκαθημερινότητα, στους πολιτικούς, στους λογαριασμούς, στην κρίση κλπ...
γιατί το Μουντιάλ ήταν πρωτίστως ο στρουθοκαμηλισμός από όλα αυτά, και να σου πω κάτι αναγνωστάκο μου?: ήταν υπέροχος!
αφού σκεφτόμαστε σοβαρά ότι ίσως πρέπει από σήμερα να θέσουμε πρόγραμμα αυστηρών καθημερινών επαναλήψεων όλων των αγώνων, ίσως και πιο τραβηγμένο, προκειμένου έτσι μπαλοκέφαλα να φτάσει ο Σεπτέμβριος, όπου κάποια στιγμή ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι το Μουντιάλ κάπου, κάποιος είπε ότι τελείωσε -Θεός φυλάξοι...

Υ.Γ. όπως είπε και ένας κολλητός, από το πολύ Μουντιάλ έχω αρχίσει να φτύνω στο πάτωμα στο σπίτι...

βραζιλία-γερμανία

Ρώτησα ένα φίλο μου Βραζιλιάνο πόσες μέρες έχει η εβδομάδα.
Δε μου απάντησε...

Έλεος.... σταματήστε επιτέλους να κοροϊδεύετε τη Βραζιλία...
Εφτά-νει πιά....

Μπήκε ο μπαμπάς μου την ώρα που έβλεπα τον αγώνα Βραζιλία-Γερμανία και λέει "Κλείσε ρε το playstation και βάλε να δούμε το ματς."

Μη στεναχωριέστε εκεί στη Βραζιλία σας έχουμε κλείσει διακοπές όλα πληρωμένα για να χαλαρώσετε..
στα Επτάνησα...

ΕΣΥ ΜΕ ΤΟ 7 ΣΤΟ ΠΟΥΛΜΑΝ!

Μη δουν ηλιόλουστη χωρα και χαρούμενους ανθρώπους οι παλιοναζί, κατευθείαν να τους πατήσουν στον λαιμό...

Τι έγινε γατάκια Γερμανοί, τα βρήκαμε σκούρα μετά το 30'?

Δεν έχω και καμία βραζιλιάνα φίλη να την παρηγορησω ρε πούστη μου...

summer ατάκ

-Ιδανική βραδιά για νυχτερινό μπάνιο. Ας ανάψω θερμοσίφωνα...
----------------------------------------------------------------------
-Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια... Παίζω ξύλο με κουνούπια στα σκοτάδια...
-----------------------------------------------------------------------
-Μπορεί να φαίνεται υπερβολική η φράση «Βούλιαξε το νησί από κόσμο», αλλά το ίδιο πίστευαν και οι κάτοικοι της Ατλαντίδας...
-----------------------------------------------------------------------
-Η μισή Ελλάδα πεινάει.
Και η άλλη μισή ξεκίνησε δίαιτα λόγω καλοκαιριού...
------------------------------------------------------------------
-Βρήκα φοβερή ταξιδιωτική προσφορά... Βερμούδες με 10 ευρώ..!
-------------------------------------------------------------------
-Επιτέλους έκανα ντουζάκι μετά από μέρες... τελικά δεν ήταν μαύρισμα...
--------------------------------------------------------------------
-Τόσος κόσμος στην τράπεζα μάλλον για τον κλιματισμό ήρθε αποκλείεται να έχουν λεφτά!
-------------------------------------------------------------------------------
-Όχι σκουπίδια – Όχι πλαστικά – Όχι χοντρές με brazil , σε θάλασσες και ακτές ...
----------------------------------------------------------------------------------
-Να, εδώ μωρέ,... βαριέμαι και σχεδιάζω τις διακοπές μου. Έχω ζωγραφίσει ένα σπιτάκι, θάλασσα και γλάρους.
---------------------------------------------------------------------------------
-Ανακάλυψα καινούργια παραλία παιδιά, λέγεται «Λάστιχο Κήπου»...
---------------------------------------------------------------------------------
-Έβαλα ένα κοχύλι στο αυτί μου να ακούσω την θάλασσα... Τώρα πως βγαίνει;
-----------------------------------------------------------------------------------------
-Είπα να κάψω μερικές θερμίδες , αλλά μετά λέω άσε μη πιάσει καμιά φωτιά με αυτόν τον αέρα , καλοκαιριάτικα...
----------------------------------------------------------------------------------------
-Έχω και στιλ, έχω και FENISTIL...
-----------------------------------------------------------------------------------
-Με τόσους μουσάτους στην παραλία, είναι σαν να κάνει η Αλ-Κάιντα μπιτς πάρτυ...
-------------------------------------------------------------------------------------
-Αγόρασα σήμερα έναν αναπτήρα στην παραλία που ανάβει τσιγάρο με 12 μποφόρ. Επίσης νομίζω ότι είμαι πολύ πιο ωραίος χωρίς φρύδια...
--------------------------------------------------------------------------------
-Ποιο είναι αυτό το νησί, που πριν πας το φτιάχνεις μόνος σου; Η Κέα ... (ikea)
-------------------------------------------------------------------------------------
-Οι ροκούδες στην παραλία έχουν κιθαρίτιδα...
---------------------------------------------------------------------------------
-Αν τσακωθείς με τον ιδιοκτήτη ενός Beach Bar , τον απειλείς ότι θα του το κάνεις χειμερινό?
---------------------------------------------------------------------------------
-Κοιμάμαι μετρώντας προβατάκια και ξυπνάω μετρώντας τσιμπήματα....
-------------------------------------------------------------------------------

έλλην ρακετοπαραλίας

χρόνια πολλά θέλω να γράψω για τους ρακετοπαραλίες...
όλους αυτούς τους άθλιους δηλαδή που μετατρέπουν την παραλία σε σκοπευτήριο μίας κίτρινης σφαίρας, που εν είδει κάποιας καλοκαιρινής καθήλωσης θέλουν μανιωδώς να χτυπούν...
και νταπα-ντούπα, ντάπα-ντούπα, και άιντε πάλι το ίδιο, με την μπάλα του τένις να σφυρίζει μπροστά στον καφέ σου, στο παιδί σου, στο κεφάλι σου...
οι ρακετοπαραλίες όμως ΔΕΝ μασάνε...
ακόμη κι αν σε χτυπήσουν, θα συνεχίζουν να παίζουνε συνεχώς και μπροστά σου, και όσο τα χτυπήματα είναι ελεγχόμενα θα χτυπάνε ΑΚΟΜΗ δυνατότερα για την κατάκτηση του τίτλου "πιο μαλάκας της παραλίας"...

η βαθύτερη ενδοσκόπηση του απλού ρακετοπαραλία αποφαίνεται ότι ο ρακετοπαραλίας ΔΕΝ το κάνει για τη γυμναστική: το κάνει ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ!
ο ρακετοπαραλίας HAS to be seen, δεν έχει λόγω ύπαρξης δηλαδή αν δεν τον βλέπεις -ειδικά άμαν είσαι ωραία γκόμενα...
και έτσι περνάμε στον εξελιγμένο ρακετοπαραλία, όστις ευδοκιμεί σε παραλίες που βρίθουν σε πιπίνια και όμορφες γυναίκες γενικώς...
το συγκεκριμένο species έχει την προσαρμοστική ικανότητα να παίζει με ταχύτητες Djokovic ακόμη και σε παραλίες που η άμμος δεν φαίνεται από τις ξαπλώστρες...

το έντονο αναπαραγωγικό ένστικτο θα ωθήσει αυτό το είδος ρακετοπαραλία σε κάθε μαλακία και καγκουριά, που μπορεί να εφεύρει προκειμένου να κερδίσει την προσοχή του μπικινάτου θηλυκού...
το συγκεκριμένο είδος θα το αναγνωρίσεις από τη λαδίλα στο σώμα, τα χαϊμαλιά στα λαιμά και -βεβαίως βεβαίως- από την τεστοστερίνουσα αρρενωπότητα, ήτοι κολλητά σορτς, εσφιγμένοι μυς, γυαλιά-καθρέφτης και κρατημένη ανάσα γαλοπούλας στο στήθος...

το ερώτημα γιατί δεν παίζουν πιο κεί?, ή γιατί δεν παίζουν το χειμώνα (που έχει και περισσότερο χώρο), στα πάρκα ή κάπου άλλου, θα παραμείνει αέναα περιφερόμενο στο σύμπαν...

ο paniniσμός ως κίνημα

όλα λοιπόν έβαιναν βαρετώς έως ότου που ο κολλητός Στάθης πέταξε μια μέρα μπαίνοντας στο σπίτι μου αυτό:

ήταν να μη το φέρει...
από εκείνη τη μέρα και εντεύθεν, το ρολόι γύρισε 30 χρόνια πίσω -όταν είμασταν και εμείς 10 χρονών- και εντός ολίγων λεπτών μεταμορφωθήκαμε ξανά σε Paninistas, φανατικούς συλλέκτες δηλαδή των αυτοκόλλητων χαρτακίων Panini, τα οποία επικολλώνται στο ειδικό άλμπουμ-πρέζα...
οι μέρες με το Panini Brazil World Cup 2014 έγιναν πραγματικά διαφορετικές:
με τις ώρες καθόμαστε και κολλάμε στικεράκια, μετά μανίας ψάχνουμε για κομμάτια που δεν έχουμε, και σαν κάθε Paninistas που σέβεται τον εαυτό του διατηρούμε πάκους με διπλα, τριπλα και τετραπλά, τα οποία ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι ανταλλάσουμε με άλλους ηλίθιους...
όλοι οικογενειακώς στρωνόμαστε στη μεγάλη τραπεζαρία όταν κάποιος μπει στο σπίτι και φωνάξει "τί έχω στο χέρι μου"?...
ο ένας ανοίγει, ο άλλος κατηγοριοποιεί, ο παράλλος κολλάει, ο παραπαραάλλος κοιτάει αν τα έχουμε...
το ίδιο το Μουντιάλ έχει γίνει πιο ενδιαφέρον...
π.χ. ενώ παρακολουθούσε έναν αγώνα του Μεξικού ο γιος μου λέει: "μπαμπά αυτόν τον έχουμε!"
- "τρεις φορές!", του απαντάω τσαντισμένα...

η δε κατάσταση ολοένα γίνεται και πιο επαγγελματική...
ειδικό αρχείο στο excel έχει δημιουργηθεί ώστε να είμαστε up-to-date με τις ελλείψεις μας...
πλέον οι πρώην ψυχροί αριθμοί έχουν αποκτήσει άλλο νόημα: το 79, δεν είναι απλός ένας αριθμός, είναι ένας αριθμός στο άκουσμα του οποίου μπορώ να μονομαχήσω, να πουλήσω το κορμί μου, να περάσω στίβο μάχης...
κοιμόμαστε και ξυπνάμε με τα νούμερα που μας λείπουν και όταν κάποιος πει ότι μαζεύει και αυτός και ότι "έχει διπλα" τότε τα μάτια μας κάνουν πουλάκια...
μέχρι και τη γυναίκα κόλλησα, που μου το έπαιζε χαλαρή έως προ-ολίγου...
μόλις είδε τον ενθουσιασμό, τη μαγεία, την αληθινή πρέζα που έχει αυτό το πράγμα, εε κόλλησε και αυτή...
τώρα, πρώτη κολλάει και συλλέγει τα διπλά, πρώτη πηγαίνει σαν πρεζόνι στο περίπτερο ζητώντας τη δόση των 10, των 15, των 20...

Υ.Γ. επίσης να καταγγείλω τους περιπτεράδες ότι μόλις δουν γυναίκα αμέσως να της δείξουν τα "διπλά τους", ενώ εμένα π.χ. κανένας δε μου είπε τίποτα...

datsunέ

παραμένοντας λοιπόν σε Μουντιαλικούς ρυθμούς θέλω πολύ καιρό να γράψω για τη Νεϊμαρίτιδα, αυτό το φαινόμενο δηλαδή του να ανάγεις τη μπάμια σε βοϊδόπ....
γιατί αυτό το καλό και άξιο παλικάρι ο Νεϊμάρ -παλικάρι δεν το λες βέβαια, αλλά αυτό είναι κάτι άλλλο, που λέει και ο Ντούσκο- είναι η επιτομή του τίποτα, ο ΥπερΤίποτας, ο γύφτος από το datsun που ξαφνικά το The Matrix τον ξέρασε σε ένα γήπεδο φορώντας μια φανέλα, οπόταν και άρχισε να τρέχει νομίζοντας ότι τον κυνηγάνε -παρατήρησε όμως ότι τον αποθέωναν, οπότε το συνέχισε...

και επειδή ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει, να του ευχηθούμε και περαστικά για τον σοβαρό τραυματισμό του, αλλά να ευχηθούμε και περαστικά σε όλους εμάς τους υπολοίπους που αναγκαζόμεθα να λιβανιζόμεθα με την κάθε γαργαλιστική λεπτομέρεια της πατούσας του γυφτοΜεσσία...
γιατί οι Μεσσίες, αναγνωστάκο μου, κάποτε είχαν μία αίγλη, μια προσωπικότητα...
έβλεπες τον Ιησού-Γιώργο Σαμαρά και σε έπιανε ένα δέος... είχε μία πυγμή, ένα βλέμμα...
έβλεπες τον Πελέ και παντού μια αρχοντιά...
να μην πω για τον ΥπερΘεό τον Ντιεγκίτο, που από μόνος του είναι μια κατηγορία...
και επειδή λοιπόν από real Μεσσίες ξεραΐλα, οι Βραζιλιάνοι -σου λέει, αφού έχουν πάρει άδεια όλοι, να φτιάξουμε εμείς έναν...
και διαλέξαν τον πρώτο περαστικό: το Νεϊμάρ ή τον Νέιμαρ -όπως τον λέει ο ημίθεος Σπυρόπουλος...

και το παλλικαράκι τον βλέπεις, μία ολίγη από κόκκαλα είναι με δυο ξανθογυφτέ φράτζες...
από μπάλα ακατοίκητο, από σώμα παρλιακό και από στυλ Φλωρινώτης...
η Νεϊμαρίτιδα όμως έχει χτυπήσει κατακόκκινα: ο γιος του πατατέμπορα από το ΥπερΠουθενά βγάζει κάπου 100μύρια το χρόνο -όσα βγάζουν ίσως όλοι οι πατατέμπορες της γης- αλλά who cares...? κατάγεται από τις φαβέλες, λέει...
άλλο αν κατοικεί σε επαύλεις...

ίσως η Βραζιλιάνικη κοινωνία τελικά να έχει τόσο καυλωμένα ανάγκη έναν Νεϊμάρ, όσο ο αλκοολικός το ποτό...
ή ίσως οι Βραζιλιάνοι απλά να μην αντέχουν την έλλειψη, την αναμονή της γέννησης ενός Αυθεντικού Ταλέντου... (να μην πούμε τη ΜΗ γέννηση)
ή ίσως απλά ο Νεϊμάρ να είναι ο φαβελοΜπέκαμ ενός λαού, ο οποίος έκατσε και έφτιαξε Μόνος Του έναν Ήρωα όπως-ακριβώς-τονε-ήθελε: φαβελέ-datsunέ-οτινανέ...

εκτοξευτές τεστοστερόνης

Δόξα Σοι Κύριε αποκλείστηκε η Εθνικάρα-τρελελέ και ησυχάσαμε από το επαπειλούμενο τσουνάμι των τσολιαδοπρίαπων που ήταν στο get-set με τη ντουνούκα υπό μάλης, έτοιμοι να αφοδεύσουν χαρά κάθε παραμικρό στενάκι της θλιμμένης μας χώρας...
ω Θέε μου τί ανακούφιση που δεν θα βλέπω πια τα βλαχόμουτρα του Καραμητρούνη που ξέροντας ότι είναι το τελευταίο του Μουντιάλ εκτελούσε ετσιθελικά όοοοολα τα φάουλ, έτσι επειδή ήταν "ο πιο παλιός", ή ίσως επειδή ήταν "το τελευταίο του παιχνίδι"...
γιατί έτσι δεν συμβαίνει στην Ελλάδα: κατά μία παράξενη δοξασία, από το στρατό μέχρι τις δουλειές ο "παλαιός" είναι "αλλεώς" και κανείς δεν δικαιούται να "κρίνει" ό,τι κάνει...
ενώ, στα σοβαρά κράτη, εξ' όσων γνωρίζω, ο νέος είναι εκείνος που βοηθείται περισσότερο και ο παλαιός αναγνωρίζεται για την ευρυμάθεια και τη βοήθειά του προς αυτούς...

άσε που η αγαπημένη Κόστα Ρίκα μας προφύλαξε από ένα απίστευτο ραδιοτηλεαποχευτικό τσουνάμι εθνικής εκσπερμάτωσης για τον Έλληνα που "δεν έμαθε να χάνει ποτέ"...
και εδώ που τα λέμε, η Εθνική μας, στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, ΜΠΑΛΑ (μπάλα όμως) ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ...
με την Κολομβία φάγαμε τρία, ένα 6-0 θα ήταν πιο δίκαιο (ας όψονται οι Σάντος, Σαλπιγγίδης, Γκέκας, Κατσουράνης κλπ)...
με την Γιαπωνία -την χειρότερη ομάδα του Μουντιάλ μαζί με το Ιράν- 0-0 και με αυτό με το ζόρι... (επειδή παίζαμε λέει με δέκα ήταν επιτυχία, άκουσον, άκουσον...)
με την Ακτή ας όψεται ο Εθνικός Ήρως από το Εκουαδόρ και τα μπολσόι του Σαμαρά, 2-1 με πέτσινο πέναλτι στο '93... (που κανονικά ήταν κάρτα για θέατρο στον υπέροχο κατά τα άλλα Γιώργο Σαμαρά - τον μόνο που έπαιξε εδώ που τα λέμε)
με την Κόστα Ρίκα, άνευ σχολίου: στους 16 με τον ασθενέστερο όλων, του οποίου αποβάλλουν παίκτη και δεν του δίνουν και χέρι-μαρς του Τοροσίδη και επί 60 λεπτά δεν μπορείς να βάλεις ένα καταραμένο γκολ...)
σκεφτόμουν, αν ΕΜΕΙΣ είμασταν η ταπεινή και συμπαθέστατη Κόστα Ρίκα, τώρα ΤΙ θα γινόταν εδώ??? θα τους είχαμε φτιάξει ΗΔΗ αγάλματα, ο κόσμος θα περίμενε σειρά για να τα αγγίξει, οι δρόμοι θα έπαιρναν τα ονόματα των Εθνικών Επιβητόρων και άμαξες με άλογα θα περιέφεραν τη θεία του Καραγκούνη και την συνυφάδα του Κατσουράνη ανάμεσα στα ραίνοντα ροδοπέταλα...
και οι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΟΟΟΟΟΟΟΛΩΝ??? αυτοί οι υπερκάφροι, οι επαγγελματίες-γλύφτες οι δημοσιογράφοι, που ούτε ένας, ΟΥΥΥΥΥΤΕ-ΕΝΑΣ ρε πούστη μου δεν είχε τα αρχίδια στη γλώσσα να πει ότι "σκατά μπάλα παίξαμε, η ομάδα σερνότανε με αυτούς τους άχρηστους που πήρε και τα εύσημα μόνο στους πιτσιρικάδες και στον διαιτητή από το Εκουαδόρ"...
αλλά, θα μου πεις, τί ωρύεσαι σε μία χώρα που μυδραλιοβολεί την καφρίλα του κλωτσοσφαίρου σαν φρέσκα πίτουρα στα τηλεοπτικά κοτέτσια των ελλήνων μετακαναπεδιστών-smartphoners...

έεεεεεεεελεος πια!
επιτέλους ΤΕΕΕΕΕΕΛΟΣ!!!
οι ορδές των Εθνικίστας μπορούν να επιστρέψουν στην καθημερινή τους κατάθλιψη, μέχρι το επόμενο Γιούρο ή Μουντιάλ ίσως...
και όλοι εμείς που απλά φαντασιωνόμαστε μία ΣΟΒΑΡΗ ομάδα, μία ομάδα απλή και σεμνή, που θα πάει, θα παίξει, θα κάνει ό,τι κάνει όμορφα και ωραία, και θα επιστρέψει το ίδιο σεμνή και ανέγγιχτη, μπορούμε να αλλάξουμε πλευρό...

Υ.Γ. κοίταγα επί τούτου χτες το βράδυ, τα Βελγικά site αναγνώστα μου...
το Βέλγιο -αν δε το ξέρεις σε ενημερώνω αναγνωστάκο μου- έχει την ΚΟΡΥΦΑΙΑ ομάδα του Μουντιάλ, κορυφαία ασχέτως τί θα κάνει, δηλαδή κορυφαίο ρόστερ, κορυφαία παίζει ήδη, παίζει όμορφο και παραγωγικό ποδόσφαιρο με κάτι παικταράδες από άλλο πλανήτη πραγματικά...
στο Βέλγιο λοιπόν, που θα έπρεπε κανονικά -κατά τα ελληνικά αξιώματα- να μοιράζουν καπότες για την συγκράτηση της Εθνικής τους Αδρεναλίνης, τίιιιι συμβαίνει αναγνωστάκο μου???? ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!
ναι, ναι, καλά διάβασες, τί-πο-τα απολύτως...
τα sites και οι εφημερίδες γράφουν καλές κριτικές και that's all folks!
ούτε εθνικές εξεγέρσεις, ούτε εφόδους πανηγυρτζήδων στους δρόμους, ούτε οι αφροπολιτικοί να γλύφουν τους ποδοσφαιριστές, ούτε παρακάμερες στα σπίτια του Μιραλάς και του Λουκάκου, τί-πο-τα...!!!
γιατί τελικά ΕΚΕΙ φαίνεται πόσο σοβαρός είσαι: στη διαχείριση της ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ!
αλλά δώσε χρήμα και δόξα στον αγέρωχο Έλλην και η εξάτμιση της πόρσε του θα εκκρίνει τεστοστερόνη...

"κι ο γαλατάς της γειτονιάς αγόρασε Φεράρι", όπως ιστορικά ρίμαρε ο ever θεός Μετζέλος...

έεεελα-δάρα τρέ-λελέεεε..

και βέβαια μέχρι την Κυριακή που παίζουμε με την Κόστα Ρίκα πρέπει να βιώσουμε κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια των ανδροειδών από τον ΕξωΠλανήτη HyperFeta που λέγονται Ελληναράδες Διεθνείς, Τριεθνείς, ΤετραΕθνείς κλπ...
οι επίμονοι ρεπόρτερς της Νέριτ, οι Νέριτers, μεταδίδουν live από τη χώρα του καφέ: ποιό πρόσωπο απεικονίζεται στο χέρι του Κονεδιάρη?, πόσους χτύπους είχε ο Big Σαμ την ώρα που εχτελούσε το μπενάλτι?, τί δήλωσε η τρίτη ξαδέρφη του Σαλπισματίδη στην παρακάμερα του κοτετσιού της?, τί μουσική ακούει ο ΒελιΓκέκας για να χαλαρώνει?

και τελικά, αν το σκεφτείς, σημάδι του αν είσαι μεγάλος ή μικρός είναι ο τρόπος που διαχειρίζεσαι όχι την αποτυχία, αλλά την επιτυχία...
ο μεγάλος απλά το κάνει και δεν το διατυμπανίζει...
ο μικρός βγάζει τη ντουντούκα και χοροπηδάει σα γίδι... (προσβάλλω τα γίδια)

Υ.Γ.
επίσης, τιμή και δόξα στον τηλεκαθηγητή διαιτησίας Περικλή Βασιλάκη που σαν βέρος Ελληνάρας δεν είπε βέβαια για την καλή μας τύχη και την Εθνική Φιλία με τη συνπτώχευτη -εσχάτως- χώρα του Εκουαδόρ, η οποία ενέπνευσε τον κύριο διαιτητά αλλά και τον Σαμαρά στο χορευτικό του κατά το πέναλτι-μπόνους για την εθνική μας κατάθλα, παρά μόνο το προσπέρασε, το χαρακτήρισε "δύσκολη" φάση και ολοκλήρωσε πετώντας τη σπόντα-πυροτέχνημα ότι "ο διαιτητής είχε και τα γενέθλιά του σήμερα"...

to Χάρυ I believe

για το ΘΕΟ Χάρυ Κλυνν είναι δύσκολο να βρεις κατάλληλα λόγια που να εκφράζουν ΠΟΣΟ μεγάλος, ΠΟΣΟ προφητικός ήταν...
και ευχαριστώ πολύ τον Μπίλ που μου θύμησε αυτό το τεράααααστιο, τόσο κάλτ, βιντεάκι του Χάρυ Κλυνν για το Μουντιάλ, και γενικά για όλη αυτήν την ever ελληνίλα του ποδοσφαίρου...
[σ.τ.μ. και 30 χρόνια πίσω έτσι...?]

στον "κόσμο" με αγάπη

άλλο που με ενοχλεί βαθύτατα, αναγνώστα μου, σε όλον αυτόν τον εθνικό πριαπισμό είναι που όλα τα μέρη του θιάσου, π.χ. ποδοσφαιριστές, κόπτονται όψιμα για "τον κόσμο" και σπεύδουν να "αφιερώσουν" τη Μεγάλη Νίκη "σε όλους τους Έλληνες" και άλλα τέτοια γλυψιματικά...
- "αφιερώνουμε αυτή τη νίκη σε όλους τους Έλληνες", είπε σαν φτύσιμο αυτόματης μηχανής ο ΚαραΒλαχαδούνης seconds after την Εθνική Επιτυχία στους επιμελείς καλοθελητές της καταγραφής αυτών των τόσο σημαντικών δηλώσεων...
- " αφιερώνουμε τη Νίκη στον κόσμο, που περνάει τόσο δύσκολα αυτόν τον καιρό", είναι βέβαια η default δήλωση του μέσου έλληνα ποδοσφαιριστή...

και δεν φταίει, να σου πω...
από μικρός βλέπεις γαλουχίζεται, σαν πολιτικός ένα πράγμα, να ευχαριστεί "τον κόσμο"...
τον "κόσμο" έτσι γενικά...
γιατί ο "κόσμος" είναι κάτι που "πρέπει" να ευχαριστείς, είναι μία αόριστη έννοια που για κάποιο -συμφεροντολογικό- λόγο πρέπει να "υπηρετείς", και τα ελληνικά παρελκόμενά του, ήτοι να εκδουλεύεις, να αυτιοχαϊδεύεις, να κολακεύεις...

Υ.Γ.
τιμή και δόξα στον παλαιό τερματοφύλακα Ηλία Ατματζίδη (Ατζαμίδη για τους παλαιούς Αεκτζήδες) -όχι τυχαία Πόντιο-, ο οποίος, back in 1999, σε δηλώσεις του έπειτα από τον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, τον οποίο η ΑΕΚ είχε κατακτήσει χάρις σε εκείνον, δήλωσε -εν τη ρύμη κάποιας ποντιακής ειλικρίνειας ίσως- σε δημοσιοκάφρο ο οποίος τον αποκάλεσε "ήρωα": "ήρωες ήταν μόνο ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης, εμείς είμαστε μόνο ποδοσφαιριστές"

ελλαδάρα ή τέφρα

αυτοί είμαστε ρε πούστη μου... πανηγυρτζήδες, χοροπηδάκηδες, έτοιμοι να γεμίσουμε το δρόμο δια "ασήμαντον αφορμήν"...
άντε πάγαινε ρε μίζερε, θα πει κάποιος...
και σωστά ίσως...
όμως, όσο και να πιέσω τον εαυτό μου ομολογώ ότι δεν μπορώ να ξεπεράσω τον αυθόρμητο εμετό που νιώθω όταν βλέπω τον κόσμο να πλημμυρίζει το δρόμο επειδή περάσαμε στους 16 του Μουντιάλ...
(σημείωση: παρακολουθώ φανατικά Μουντιάλ)
και δεν είναι τόσο η εκδήλωση χαράς που με ενοχλεί, όσο η συνειδητοποίηση ότι ο έλλην παραδοσιακά συναθροίζεται μόνο στα θεάματα και ποτέ στα προβλήματα...
θα μου πεις, για να είμεθα και ρεαλιστές, πάντα έτσι γινόταν...: θυμήσου το '87, θυμήσου το '04 κλπ...
όμως, όταν βλέπω την εθνική "περηφάνεια" να μονοπωλείται ΜΟΝΟ από το θρόισμα των πλεχτών ενός γκολπόστ, όταν βλέπω τον κόσμο να σπαρταράει για ένα πλασέ του πιθηκούνη και του κατουράνη, μία βαθιά πεποίθηση ότι τίποτε δεν αλλάζει εναποτίθεται σαν κουράδα στη λεκάνη του μυαλού μου...
ο κόσμος ζει για την αναμέτρηση με την Κόστα Ρίκα...
τίποτε άλλο δεν έχει σημασία πια...
ίσως θα ήταν και μια καλή περίοδος για την κυβέρνηση να αυξήσει και άλλο τους φόρους μέχρι την Κυριακή στις 23.00
κανείς δεν θα το καταλάβει...
είναι όλοι ζαβλακωμένοι από το μεθύσι του Καραβλαχούνη...
για την (αγ)Ελλάδα ρε γαμώτο...

δυναμίτ'ς

Είναι ένας βλάχος και παντρεύεται μια βλάχα.
Μετά το γλέντι πάνε στο σπίτι για την πρώτη νύχτα του γάμου τους.
Ρίχνει λοπόν ο βλάχος τη γυναίκα στο κρεβάτι τη γδύνει και ξεκινάει να γδύνεται και αυτός…
Βγάζει το σακάκι και λέει:
- Κοίτα μωρή μπράτσα, δυναμίτ'ς μαρή, δυναμίτ'ς…
- Δυναμί'τς Μήτσο'μ, δυναμίτ'ς…, λέει η βλάχα
Βγάζει το φανελάκι και λέει:
- Κοίτα μωρή στήθος. Δυναμίτ'ς μαρή, δυναμίτ'ς…
- Δυναμίτς Μήτσομ, δυναμίτς…
Βγάζει το παντελόνι:
- Κοίτα ωρέ πόδ'. Δυναμίτ'ς μαρή, δυναμίτ'ς…
- Δυναμίτς Μήτσομ, δυναμίτς…
Βγάζει τελικά και το εσώρουχο, πέφτουν στο κρεβάτι και κάνουν ότι είναι να κάνουν.
Όταν τελείωσαν γυρνά και λέει η βλάχα:
- Δυναμίτ'ς Μήτσομ, δυναμίτ'ς, αλλά του φυτίλ’ κουντό…

πασχαλινά

-------------------------------------------------
στη Γερμανία απαγορεύτηκε η προβολή της σειράς "Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ", θεωρήθηκε βλάσφημη...
οι πρωταγωνιστές φορούσαν σανδάλια χωρίς κάλτσες...
-------------------------------------------------------------
- γειά σας, από την Εθνική τηλεφωνώ...
- παιδιά, αυτός ο Σάντος πολύυυυ μαλάκας, δεν έχω καθόλου χρόνο αυτό τον καιρό...
-------------------------------------------------------------
- γειά σας, από την Πειραιώς τηλεφωνώ...
- από ποιό ύψος???
-------------------------------------------------------------
- καλημέρα, από τη Γιούρομπανκ τηλεφωνώ, έχετε καθυστερήσει τη δόση σας!
- ναι, το γνωρίζω, αλλά είμαι σε πρόγραμμα απεξάρτησης...
-------------------------------------------------------------
- καλημέρα, από την Άλφα τηλεφωνώ...
-ωραία! στείλτε μου δύο καφάσια...
----------------------------------------------------------------
- Μήτσο μου, δεν πιστεύω να ξενοπηδάς...
- όχι, αγάπη μου, τί λες τώρα, μόνο Ελληνίδες...
-------------------------------------------------------------
- τί ψάλλει ο παππάς-αρκούδος στην αρκούδα για καμάκι το Πάσχα?
- ω γλυκύ μου Bear...
-------------------------------------------------------------
- έρχομαι από εκεί, θες πίτσα?
-  γράφεις με Τ9 ή να μπω για μπάνιο?
--------------------------------------------------------------
- την ερωτεύτηκα!
- μα την είδες μόνο από πίσω...
- ήταν κεραυνοκώλος έρωτας...
--------------------------------------------------

summer breeze

Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Google πρέπει να είναι γυναίκα. Έχει την απάντηση για όλα...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αν αγαπάς κάποια άσ΄την να σε κερατώσει. Αν γυρίσει πίσω, πάει να πει ότι δεν βρήκε κάτι καλύτερο. Αν δεν γυρίσει, μάλλον βρήκε κάτι μεγαλύτερο...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δες το ποτήρι μισογεμάτο, δεν είσαι μπακούρι, είσαι μισό ζευγάρι!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
-Μάνα πάω...
-Πού πας;
-Θα κάνω επανάσταση...
-Βρε έξω βρέχει...
-Άστο τότε, θα κάνω αύριο...είμαι και λουσμένος......
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Φήμες λένε ότι κάποιος κατάφερε να λύσει κόμπο από σακούλα ντελιβερά.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αν αγαπάς κάποιον, άσ' τον να φύγει...
Αν δεν γυρίσει, πάρε σκύλο.
Αυτοί γυρνάνε πάντα...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σβήσε το Facebook και αν θυμηθεί κανείς άλλος εκτός από τη μάνα σου τα γενέθλια σου,θα κάτσω να με χέσεις...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο κόκορας του γείτονα μπήκε στην αυλή μου...
Ας είναι ελαφρύ το μακαρόνι που θα τον σκεπάσει...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πάω στο ΙΚΕΑ σήμερα και τους ζητάω ένα ποτήρι νερό.
Μου δίνουν δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου και μου λένε φτιάξτο μόνος σου...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Όλα χαλάνε...Άνθρωποι,κοινωνία,σχέσεις,φραπεδιέρα.
Ειδικά με την φραπεδιέρα ξενέρωσα πολύ,δεν το περίμενα..
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
-Πλένεις το αμάξι σου;
-Όχι. Το ποτίζω να γίνει λεωφορείο.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η ζωή θα ήταν πιο εύκολη, αν το πρώτο πουράκι CAPRICE ήταν λίγο πιο μακρύ απ τα άλλα.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μιλάς στο τηλέφωνο με φωνή βαθιά, ερωτική.
Μικρές παύσεις, γελάκια, χαμόγελα...
Περνάει ο καρπουζάς και στα γαμάει όλα...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πήγα στο βενζινάδικο και ζήτησα 10 ευρώ βενζίνη.
"Είναι μεγάλος ο λεκές;" με ρώτησε ο υπάλληλος...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ενός λεπτού σιγή γι αυτούς που όλο το χειμώνα πάλευαν με τα σίδερα
--------------------------------------------------------------------------------------------------------

διάλυμα...

πήγα προχτές να γράψω τον μικρό στο δημόσιο σχολείο (δημοτικό)...
σκέτη απογοήτευση...
τα παιδάκια ένα μάτσο χάλια: όλα με ένα κινητό στο χέρι, να τρώνε πλαστικές τροφές, να βωμολοχούν με λέξεις απρόσμενα(;) πρόωρες για την ηλικία τους... (και για κάθε ηλικία δηλαδή)
είπα μέσα μου: τόοοοσο πολύ γέρασα που με ενοχλούν τα παιδάκια που κάνουν διάλειμμα...?
ίσως είναι πάλι απλά "της ηλικίας"...
ίσως το μυαλό, έχοντας πια παιδιά, τα βλέπει με άλλο μάτι...

δεν ξέρω όμως, αλλά αυτά τα παιδάκια, έτσι όπως τα έβλεπα στο διάλειμμα να περιφέρονται άσκοπα, να βρίζουν, άναρθρα να φωνάζουν, κάπως μου έκαναν μία εικόνα μίας ελλάδας που χειροτερεύει...
λίγο παρακεί, κάτω από ένα πεύκο, κάποια άλλα τσαμπουκαλεύονταν έναν μικρότερο, ένα "ησυχότερο" ίσως...
κρύος ιδρώτας με έπιασε...

και γαμημένα βασικά ερωτήματα πέρασαν από το μυαλό μου: "εδώ" θα φέρω το παιδί μου? σε αυτό το "χώρο" θα το αφήσω να κοινωνικοποιηθεί, προσποιούμενος ότι έχω ήσυχη τη συνείδησή μου επειδή "πηγαίνει σχολείο"???...
και ΓΙΑΤΙ να πάει σχολείο αν το σχολείο είναι ΕΤΣΙ???
ένα πράγμα σαν συνεχόμενος μεταλλικός ήχος πέρασε από τα αυτιά μου...

κάτι μέσα μου αντιδρά αυτόματα στο γεγονός ότι λόγω χρημάτων είσαι αναγκασμένος να πετάξεις κυριολεκτικά το παιδί σου στην κρεατομηχανή που λέγεται ΕΛΛΗΝΙΚΟ Δημόσιο Σχολείο...
γιατί, βέβαια, τα σχολεία στο εξωτερικό δεν είναι έτσι...
τουλάχιστον τόσο χάλια...

προχωρώντας στα ενδότερα του σχολείου έφτασα στο "γραφείο" των καθηγητών...
ήταν όλοι πολύ "απασχολημένοι": έτρωγαν τυρόπιτες πρόλαβα κλεφτά να δω από μία πόρτα, πριν κάποιος εξερχόμενος τυροπιτο-δάσκαλος εξέλθει και βλέποντάς με να ψάχνω κάτι ταρακουνηθεί ολίγον...
"περιμένετε, έρχεται η διευθύντρια", μου είπε μηχανικά, "έχουν μία σύσκεψη στο γραφείο των καθηγητών"...
με δυσκολία συγκράτησα τις άκρες των χειλιών μου από το να γελάσουν...

ο χώρος του γραφείου της διευθύντριας ήταν ίσως η ελλάδα σε μια φωτογραφία: παντού υπήρχαν τα πάντα, αλλά το ένα πάνω στο άλλο...
χώρος τραγικός, χωρίς καμία οργάνωση, καμία αισθητική, χωρίς καμία βασική έστω τακτοποίηση από αυτούς που δουλεύουν κάθε μέρα εκεί ρε γαμώτο...
τώρα, βλέπεις, ήρθε και η απόλυτη δικαιολογία: "δεν έχουμε κονδύλια", "δεν έχουμε καθαρίστριες", "είμαστε με μισούς μισθούς", δεν, δεν, δεν....
λες και φταίει ο μισθός που τα γραφεία είναι σαν αχούρι...
και πάντου, σαν φάντασμα ένα πράγμα, η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ, έστω και πλημμελούς...
"ο Έλληνας δουλεύει μόνο με το φόβο", αντήχησε ξαφνικά και απρόσμενα σε κάποια θαλάμη του εγκεφάλου μου η φωνή του πατέρα μου...
όσο τραγικό και να είναι αυτό, είναι δυστυχώς, δυστυχέστατα, μεγάαααλη αλήθεια...

βγαίνοντας από το σχολείο, διέσχισα έναν σκοτεινότατο διάδρομο, παρότι ντάλα καλοκαίρι...
κάποια παιδιάκια είχαν κάνει μιά ουρά σα φιδάκι στο wannabe κυλικείο του σχολείου...
και λέω wannabe γιατί το κυλικείο εγώ το θυμόμουν με φωνές, χαμόγελα, χαρούμενες εντάσεις, έναν χώρο που με χαρά έπαιρνες την τυρόπιτα, τις μεζ, την κις...
αυτό το πράγμα ήταν κάτι σαν ουρά για εκτέλεση...
από ό,τι μου έλεγε ο κολλητός μου ο Στάθης, το "βερεσέ" πάει πια σύννεφο: τα περισσότερα παιδάκια δεν έχουν πολλά λεφτά και για να μη νιώσουν άσχημα το κυλικείο τους τα δίνει "βερεσέ"...
και τελικά μπαίνει μέσα...
πάνε οι εποχές που τα κυλικεία ήταν χρυσορυχεία...

βγήκα στον εξωτερικό χώρο οδεύοντας προς την έξοδο...
κάποιες συστάδες από "μαλάκα" και "πούστη" βόλταραν στον αέρα...
όπως και τα "παιδάκια" του δημοτικού, που βολοδέρναν αριστερά-δεξιά χωρίς να ξέρουν γιατί, έτσι απλά γιατί ήταν "διάλειμμα"...
διάλυμα, σκέφτηκα...

να αλλάζεις την τροφή

για τον "ανασχηματισμό" τώρα τίιιι να πεις... θα ξοδέψεις και σάλιο...
ο γιακούματος στην κυβέρνηση???? ο κύριος κύριος λοβέρδος? ή μήπως ο ντινόπουλος????...
είναι τόσο αστείοι και γελοίοι όλοι πού μόνο η απαξίωση τους αξίζει...
έχουμε πραγματικά τους πολιτικούς που αξίζουμε ή μάλλον, επειδή εγώ είμαι από τους αυστηρά απέχοντες των κάθε είδους εκλογών, έχουμε ΑΚΡΙΒΩΣ τους πολιτικούς όσων ψηφίζουν και στηρίζουν αυτό το υπεραστείο εκτροφείο των κυρίων τίποτα...
οι πολιτικοί στην ελλάδα δεν είναι παρά μία φάρα που αυτο-εκτρέφονται ελλείψει βρεγμένης σανίδας και παρούσης της καναπεδοποιητικής απάθειας του νεοέλλην σμαρτφόνερ...
ο "ανασχηματισμός" άλλωστε ήταν πάντα μία απαραίτητη -παπανδρεϊκής εμπνεύσεως- αλλαγή του θιάσου εκ του πάγκου, το φιλοθεάμον κοινό άλλωστε βαριέται τους ίδιους και τους ίδιους, καλό είναι να αλλάζεις την τροφή στα χρυσόψαρα για να συνεχίσουν να την τρώνε...

το ερώτημα είναι ένα: πώς θα ζήσουμε πια χωρίς Άδωνι...????

υ.γ.
(παλιό αλλά καλό)
- ποιό είναι το μόνο κανάλι που δεν έχει βγει o Άδωνις?
- το κανάλι της Βενετίας...

Οδηγός Μουντιάλ για τις Γυναίκες

ανατολικά της αντίστασης

χαρούμενους μικρόκοσμους!
αυτό θα απαντούσα στον αγαπημένο φίλο Βασίλη, που με ρωτάει "τί προτείνω να κάνουμε"...
όντως, η αγανάκτηση και η οργή που βιώνουμε όλοι μας απότομα τα τελευταία χρόνια μας έχει κατακλύσει την ψυχή μας, και πραγματικά -το βλέπω από τον εαυτό μου- πλείστες των φορών μου καταστρέφει ώρες και στιγμές που διαφορετικά θα ήταν άκρως δημιουργικές...

όμως, πώς να ξεφύγεις από τη μυρωδιά των σκατών όταν τριγυρνάνε παντού δίπλα σου?, είναι το απλοϊκό ερώτημα, βασίλη μου...
βάζω τρία μανταλάκια, αλλά πάλι βρωμάει...

σίγουρα, πάντως, "κάτι" κινείται όντως εκεί έξω, "κάτι" σα να βλέπω να υποβόσκει σαν σκιά ψαριού σε σκούρα θάλασσα εκεί έξω στο ζουγκλιστάν...
βλέπω καθημερινά ανθρώπους μέτα-προβληματισμένους και μέτα-αγανακτισμένους, ανθρώπους δηλαδή που ξεπέρασαν το πρώτο προκρουστειακό σοκ της κρίσης, και προχωρούν δημιουργικά μπροστά, όσο σιγά ή δύσκολα έστω μπορεί πλέον να συμβεί αυτό...
παρά τη μεγάλη πίκρα όλων για την πολυποίκιλλη υπερκατάντια της χώρας και των φερόμενων ως διαχειριστών της, βλέπω μία σπίθα κάτω από το λυγμό...

ίσως και αυτό να είναι μία μορφή "επανάστασης", ίσως μία τόσο αλλόκοτη και σμεμικρυμένη που να μην αναγνωρίζεται ακόμη, να μην λογίζεται ως κανονική επανάσταση, αλλά ίσως και να είναι...
προσωπικά, δεν πιστεύω ότι η/οι πολιτική/οι θα λύσει/ουν το θέμα...
η λύση πιστεύω βρίσκεται μέσα μας...
πού ακριβώς δεν ξέρω: ανατολικά της αντίστασης, δυτικά της αγανάκτησης, βόρεια του ενστίκτου, νοτιοανατολικά της νηφαλιότητας, ειλικρινά δεν ξέρω που, αλλά πάντως "κάπου"...

καμμένα, η επιστροφή...

Ηθελε η μάνα μου να μου στείλει 2-3 πραγματάκια με το ΚΤΕΛ . Τελικά το λεωφορείο δεν πήρε επιβάτες...
-------------------------------------------------------------------
Δεν πέφτουν λέει οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ !
Στ'@ρχίδια μας..! Ποιος θέλει να αγοράσει ράφια σουπερμάρκετ ?
-------------------------------------------------------------------
Ας βγει μια χορεύτρια να μας πει τι τραβάει να ησυχάσουμε ρε αδερφέ.........
-----------------------------------------------------------------
O σκύλος σας είναι επιθετικός;
-Όχι,δεξί μπακ...
----------------------------------------------------------------
-Bond..James Bond...
-Χάρηκα. Συγγελάκης...Ανδρεάδης Συγγελάκης...Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελάκης...Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελάκης από τη Ρώμη...Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελάκης από τη Ρώμη για τον Alpha...
----------------------------------------------------------------
Έχω κάνει αναρρίχηση στο Έβερεστ αλλά με κατέβασαν γιατί λέει πατούσα τα σάντουιτς.Ποσο κομπλεξικοι...
----------------------------------------------------------------
Πέθανε ο ιδιοκτήτης των village cinemas. Η κηδεία θα γίνει αύριο στις: 16:20 , 18:45 , 20:15 και σε 3D 22:30
----------------------------------------------------------------
-Γειά σας, μήπως ψάχνετε προσωπικό;
-Αϊ φύγε από δω ρε...
-Μα πως μιλάτε έτσι κύριε;
-Συγγνώμη, δεν ήθελα να σας προσλάβω...
----------------------------------------------------------------
Τι εύχεσαι σε 2 λεσβίες που παντρεύονται;
Βίον ανθό-strapon...
---------------------------------------------------------------
Ο Chuck Norris είναι ο μόνος που μπορεί να πείσει τη γιαγιά του ότι δεν πεινάει...
---------------------------------------------------------------
Η Μιχαλού χρωστάει στον Chuck Norris.
----------------------------------------------------------------
-Με τι γαμάει ο αστακός;
-Με μακαρόνια.
-------------------------------------------------------------
Που έχει την πούτσα ο αστακός;
Στον λογαριασμό. 
------------------------------------------------------------
Πάει ένας τύπος σε μια τράπεζα. Κρατάει στα χέρια του μια λαγάνα, γαρίδες, ελιές, ένα χταποδάκι κτλ. Με το που μπαίνει μέσα, φωνάζει:
"ΝΗΣΤΕΙΑ!!!"
-----------------------------------------------------------
- Πες μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι .
- Τους φίλους σου .
- Ποιος είσαι . 
--------------------------------------------------------------------------------------------------

η ΣΚΟΥΠΑ απέναντι στη ΒΡΩΜΑ...

υποκλίνομαι ευλαβικά στο σθένος των απολυμένων καθαριστριών...
υποκλίνομαι στο πάθος τους, την επιμονή τους, έχουν βάλει ειλικρινά τα γυαλιά σε χιλιάδες ψευτοεπαναστάτες, δήθεν αντεξουσιαστές και λοιπούς αντικονφορμιστές της πλάκας...
ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ, εδώ και τόσο καιρό, διαδηλώνουν για το απόλυτο δικαίωμά τους: το δικαίωμα στην εργασία...

γιατί ΠΟΣΟ μικρός πρέπει να είσαι, πόσο κάθαρμα και σιχαμένος, για να πειράξεις αυτές τις απλές γυναικούλες που καθαρίζαν τα γραφεία...
ΠΟΣΟ αρχίδι και μουνόπανο πρέπει να είσαι όταν αποφασίζεις ότι για την κρίση φταίνε οι καθαρίστριες...
μα και πλεονάζουσες να ήτανε, διώξε όλους τους άλλους και άστες τελευταίες...
λες και η απλή καθαρίστρια έφταιξε για τα χάλια της χώρας, για τις μίζες του Τσοχατζόπουλου, για τα Βατοπαίδια, για τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων, για τα δις στους εκδότες, στους βωβούς, στους καναλάρχες...

και όμως...
αυτές οι απλές καθαρίστριες έβαλαν τα γυαλιά σε όοοοολους ΜΑΣ, και είναι σταθερά ΕΚΕΙ, έξω από το Υπουργείο των γραβατΟικονομικών, για να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στην ΜΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, στην ΜΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥΣ σε μανδαρίνους που εξαφανίζονται με το πάτημα ενός κόκκινου κουμπιού από κάποιον άζωο γραβατάνθρωπο-κομάντο της Τρόικας...

ο ΑΓΩΝΑΣ των καθαριστριών, στο δικό μου μικρό μυαλό, είναι τεράστιος ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ:
είναι ο αγώνας του Μικρού απέναντι στο μικρόφαλλο Τέρας,
είναι ο αγώνας του ΔΡΟΜΟΥ απέναντι στον ΚΑΝΑΠΕ,
είναι ο αγώνας της ΣΚΟΥΠΑΣ απέναντι στη ΒΡΩΜΑ...

είναι αυτό που έπρεπε ΟΛΟΙ ΜΑΣ να κάνουμε από την πρώτη μέρα, πέραν του να μουτζώνουμε, να βρίζουμε, να καναπεδιαζόμαστε, να καταθλιβόμαστε και να επαιτούμε τον οίκτο του δημίου...

ΙΝ KATHARISTRIES, I RESPECT...

φρικήniar

πού κατήντησε αυτή η χώρα αναγνώστα μου...
μια φυτεία κάρβουνου...
μια φαβελοποιημένη μάζα καφεδοποιημένων smartphoners...
μια κοινωνία απενεργοποιημένων ρομποπολιτών...

το πιο τραγικό?
πια, "επανάσταση" (με την ιδεολογική έννοια του όρου) δεν πρόκειται να γίνει ποτέ...
ακόμη και η "επανάσταση" πέθανε...
κάπου ανάμεσα στις οθόνες αφής και στο διπλό φρέντο με κανέλλα...

ο πολίτης αποδέχτηκε τη μοίρα του ως δεκαοχτούρα και τσιμπάει κάθε βρωμιά από την άσφαλτο...
η κρίση, όχι απλά δεν έδιωξε τους πολιτικούς, αλλά τους εγκαθίδρυσε ισχυρότερα...
οι νέες γενιές εξαθλιωμένων προετοιμάζονται μαζικά(μαθηματικά) να αδειαστούν(διοριστούν) στις νέες θέσεις εργασίας(ανεργίας)...

οι μισθοί πασατέμπου θα καλολαδώσουν τα κομματικά επιτελεία με τις μελλοντικές γενιές ψηφοφ(θ)όρων, εν όσω ο τηλεπολίτης θα παρακολουθεί το The Voice...

your face sounds φρικήniar...

όποιος προλάβει...

διαβάζω την είδηση από το Ημερησία.gr και δυσκολεύομαι να την πιστέψω...:

"Το Δημόσιο θα κάνει 50.000 προσλήψεις", διαβάζεις στην αρχή και λες ουάουυ...

αν όμως συνεχίζεις να διαβάζεις, παρατηρείς:

"Ξεκινά μέσα στους επόμενους μήνες, η προκήρυξη των τεσσάρων προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), για 49.761 άτομα. Οι ωφελούμενοι θα απασχοληθούν για πέντε μήνες σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου."
>>>>>>>>για πέντε ολόκληρους μήνες!!! το πιστεύεις?????? 
>>>>>>>>> και όχι μόνο αυτό! θα πληρώνονται κιόλας!!!!

>>>>>>>>>>>>>και η αμοιβή πόσο θα είναι??? κρατήσου...

"Η αμοιβή των απασχολουμένων θα είναι 748 ευρώ για ανέργους άνω των 25 ετών, από τα οποία τα 499 θα είναι καθαρή αμοιβή και τα 258 ασφαλιστικές εισφορές. Συνολικά, η αμοιβή του πενταμήνου θα είναι 3.470 ευρώ.

Για τους ανέργους κάτω των 25 ετών, η αμοιβή θα είναι 652 ευρώ το μήνα εκ των οποίων τα 427 θα είναι η καθαρή αμοιβή και τα 225 ασφαλιστικές εισφορές, ενώ η συνολική αμοιβή θα είναι 3.260 ευρώ."
>>>>>>>> ναι, ναι......... 499 και 427 ολόκληρα ευρώπουλα, για ΚΑΘΕ μήνα, για ΠΕΝΤΕ ολόκληρους μήνες παρακαλώ....

>>>>>>>>>>>>με τα οποία, βέβαια, αυτούς τους πέντε μήνες, θα ξεπληρώσεις όλα τα χρωστούμενα που έχεις, θα πας στα μπουζούκια, θα κεράσεις όλους τους άνεργους φίλους σου, και εννοείται ότι μετά το πέρας του πενταμήνου θα πας και διακοπές (εξωτερικό μάλλον) και θα κρατήσεις και στην άκρη για μια δύσκολη ώρα...

Υ.Γ.
εδώ που τα λέμε, μια που προσλαμβάνουν μαζικά, θα μπορούσαν να προσλάβουν και 100.000 άτομα με 250 το μήνα, ή και 1.000.000 με 25 ερώ το μήνα να λυθεί πατ-κιούτ και η καταραμένη η ανεργία...

μετεκλογική ραστώνη

world creator

ο καυγάς στο χωριό

ο κόσμος λοιπόν έκανε το "καθήκον" του...
οι πολιτικοί εξασφάλισαν για άλλη μια φορά το άλλοθι που χρειάζονται για να κάνουν ό,τι γουστάρουν στο όνομα της "δημοκρατίας", στο όνομα των "ελεύθερων δημοκρατικών εκλογών"...
οι δε "συνειδητοποιημένοι" πολίτες θα συνεχίσουν την πολιτική τους εμβάθυνση εκεί, στους καναπέδες, παρακολουθώντας τα "αποτελέσματα", σχολιάζοντας, βρίζοντας ή και αυθόρμητα μουτζώνοντας κάποιον "υποψήφιο"...
ο κόσμος θα συνεχίζει να πιστεύει ότι τα πράγματα "θα αλλάξουν" μέσω των εκλογών και κάπως έτσι θα συνεχίζεται η ζωή στην ελλάδα...
οι κυβερνήσεις θα έρχονται και θα παρέρχονται, τα πρόσωπα του θιάσου θα αλλάζουν όταν τα εισιτήρια φθίνουν, αλλά το έργο θα συνεχίζεται απρόσκοπτα το ίδιο, για 30η, 40η χρονιά και βάλε...
γιατί πολύ απλά ΑΥΤΟ γουστάρει ο Έλλην...
οι πολιτικοί δεν είναι παρά και μόνο ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ, τα υπέροχα υβρίδιά του, που ο ίδιος τα ανέβασε για τα βρίζει, εν είδει κάποιου ακατανίκητου ψυχαναγκασμού...
"πολιτική" στην Ελλάδα σημαίνει απλά και μόνο ψευτοπλακώματα, κατινοκαυγάδες, αχυροαπειλές, μπαρουφολογίες, ο,τινανισμός, χωριατοφθονερά παραληρήματα, γιατί η κατσίκα η δικιά σου να είναι τόσο μεγάλη και η δικιά μου να μην είναι, κλπ...

τον καυγά στο χωριό όμως, αναγνωστάκο μου, ξέρεις ΠΟΙΟΙ τον συντηρούν??:
όχι αυτοί που πλακώνονται...
αλλά αυτοί που κοιτάνε...

3

3 χρόνια πέρασαν από εκείνο το πρωινό της Τρίτης 3 Μαΐου 2011...

και το μόνο που ένιωσα στο άκουσμα του θανάτου Του ήταν μία βουβαμάρα...
ξαφνικά όλα σίγησαν, λες και κάποιος πάτησε ένα τεράστιο mute στα πάντα...

ήταν, όταν ο Καλός Μας Άνθρωπος σταμάτησε να τρέχει...

και μείναμε να τρέχουμε μόνοι μας, χωρίς να γνωρίζουμε προς τα πού και γιατί...

προσπαθώ να γράψω κάτι, έτσι για τη Μνήμη Του, αλλά δεν τα καταφέρνω...
οι λέξεις σμπαραλιάζονται, τα γράμματα διαλύονται σαν το jenga μόλις επιχειρώ να βάλω τόνο...

άλλωστε ΤΙ να γράψεις για Εκείνον...

τα αφιερώματα, τα κοσμητικά επίθετα, οι παρομοιώσεις, παραμερίζουν μπροστά στο Μεγαλείο Του...

η Μορφή Του, ειδικά μέσα στη βουρκωδία των ημερών που ζούμε, είναι ένα τόσο ζεστό και απάνεμο Καταφύγιο...

και εκείνο το μόνιμα θλιμμένο Βλέμμα Του...
το πιο Αληθινό Βλέμμα που είδα ίσως ποτέ...

ούτε ευχαριστίες λοιπόν χρειάζονται, ούτε παχύσαρκα λόγια... (τα μισούσε τόσο πολύ άλλωστε)
μόνο να τον Θυμόμαστε...

και αν είμαστε Άξιοι, ίσως μια μέρα καταλάβουμε μία παρανυχίδα από την Αποστολή Του...

χορεύουμε?

Όταν μου λένε πως κάποιος είναι μισός Έλληνας μισός Σουηδός, φαντάζομαι έναν να σταματάει για να περάσει πεζός ενώ ταυτόχρονα τον μουντζώνει.
--------------------------------------------------------------
- Αχ Μήτσο'μ, πριν συ δοθώ ολοκληρωτικά θέλω να μυ πεις κάτι που θα μυ αγγίξει.
- Πούτσα...
-------------------------------------------------------------
Περπατάει ένας τύπος γυμνός στη ζούγκλα. Τον βλέπει ένας ελέφαντας και τον ρωτάει:
-Καλά, πώς μπορείς και αναπνέεις με αυτό το πράγμα;
------------------------------------------------------------
Γιαγιά σε ζαχαροπλαστείο:
- Τι γλυκά είναι αυτά παλικάρι μου;
- Κοκάκια γιαγιά.
- Κοκάκια??? Τί χαριτωμένο! Έτσι φωνάζουν και τον εγγονό μου...
-----------------------------------------------------------
Ανοίγει ο Chuck Norris το ψυγείο του και βλέπει ένα ζελέ να τρέμει.
-Μη φοβάσαι...μια μπύρα θα πάρω μόνο...
-----------------------------------------------------------
O Chuck Norris έχει γαμήσει το παρθένο ελαιόλαδο.
------------------------------------------------------------
O Chuck Norris έχει αρρωστήσει τη σοκολάτα υγείας.
-----------------------------------------------------------
O Chuck Norris ξέρει πόσο κάνει Οιδίπους επί Κολωνώ.
--------------------------------------------------------------
Ο Chuck Norris ξέρει πόσο κάνει εμμέσως πλην σαφώς και φτωχός πλην τίμιος.
--------------------------------------------------------------
 Τι είπε ο Chuck Norris όταν είδε το Χριστό φαντάρο;
Πέντε μέρες φυλακή γιατί είσαι αξύριστος και άλλες πέντε για τα μαλλιά.
--------------------------------------------------------------
Τι ανακάλυψε ο Graham Bell μόλις ανακάλυψε το τηλέφωνο;
2 αναπάντητες από τον Chuck Norris.
-------------------------------------------------------------
Συζητάνε 2 γυναικολόγοι:
Πάμε για κάνα ποτό να δούμε κάνα πρόσωπο;
------------------------------------------------------------
Είναι ένας μπάτσος που κρατάει στο ένα χέρι μια Ιλιάδα και στο άλλο μια Οδύσσεια.
Ξαφνικά σκάει ένας ανορχοαυτονομαριστεράπλυτος του αρπάζει τα δύο βιβλία και αρχίζει να τρέχει φωνάζοντας:
Κανένας Όμηρος στα χέρια του κράτους!
--------------------------------------------------------------
Πως λέγεται αυτός που έχει την ικανότητα να περνάει μέσα από τζάμια;
Τζαμαϊκανός.
--------------------------------------------------------------
Είναι δύο νάνοι.
Λέει ο ένας νάνος στον άλλο νάνο:
-Τι ώρα λες νάνε;
--------------------------------------------------------------
Ανοιξε καινούργιο εστιατόριο στη σελήνη! Πολύ ελαφρύ φαγητό, αλλά καθόλου ατμόσφαιρα.
---------------------------------------------------------------
Μπαίνουν οι Ζουλού σ' ένα αεροπλάνο.
Πετάει το αεροπλάνο.
Πέφτει το αεροπλάνο.
Τους πιάνουν αιχμάλωτους ένας Ιταλός, ένας Γερμανός και ένας Ελληνάς.
----------------------------------------------------------------
2 Πόντιοι εξετάζουν να πάνε σινεμά.
-Θες να πάμε να δούμε μια θριλεράρα? Το δολοφόνο με το ηλεκτρικό πριόνι.
-Τι υπόθεση έχει?
-Ε, ενας τρελός με ηλεκτρικό πριόνι τριγυρνάει στη πόλη και σφάζει κόσμο.
- Καλά ρε... πόση μπαλαντέζα έχει ο πούστης????
--------------------------------------------------------------------------------
Πουτάνα 1: Τι θα ζητήσεις φέτος από τον Άγιο Βασίλη;
Πουτάνα 2: 50 ευρώ όπως σε όλους.
------------------------------------------------------------------------------
Ένας άντρας αποχαιρετά τη γυναίκα του στο λιμάνι. Καθώς το πλοίο απομακρύνεται θυμάται ότι έχει ξεχάσει να της πει κάτι πολύ σημαντικό. Αρχίζει να κουνά τα χέρια και να φωνάζει:
- Μη μου γαμηθειειειειείς!
- Τιιιιιιιιιι;
- Μη μου γαμηθειειειειείς!
- Τιιιιιιιιιι;
- Μη μου γαμηθειειειειείς!
- Τιιιιιιιιιι;
- Αει γαμήσου!
-------------------------------------------------------------------------------
Σταματάει ένας ένα ταξί:
- Ελεύθερος;
- Μάλιστα.
- Χορεύουμε;
---------------------------------------------------------------------------------

Εκλογές 2014 - HD version

οι Ελληνικές εκλογές πάντα είναι ένα έργο τέχνης: γραφιστικό, λεκτικό, φωτογραφικό...
Ελληνικές Εκλογές σημαίνει:

 

Αισθητική

 

Τεχνολογία

Οργάνωση

 

Περιορισμένος Αριθμός Υποψηφίων

Ελληνικές Εκλογές κυρίως όμως σημαίνει:

αληθινά πρωτότυπα

όχι παρωχημένα συνθήματα...

 

με λέξεις ασυνήθιστες:

  

με υποψήφιους που αλλάζουν τα πάντα:

από τα δεδομένα...

 

το χωριό...

το Δήμο...

(για ποιόν θα το πει μετά τις εκλογές)

την Πόλη...

 

(αφού δεν φτιάχνει...)

 Πόλη και Ζωή

 ακόμη και την ίδια την Αθήνα

 (την κάνουμε Καμπούλ για αρχή...)

μέχρι τους ίδιους τους ανθρώπους(!)

 

 (κα-λή ι-δέεε-α!)

(αφού δεν αλλάζει η Πόλη, ας αλλάξουμε τους κατοίκους της, yeaaahhhh!)

ή ακόμη, το πιο ριζοσπαστικό:

Πόλη-Ιδέες-Ανθρώπους!

(3 σε 1)

 με υποψηφίους ιδιαιτέρως γνωστούς...

(πού 'σαι ρε βασιλάκη αγόρι μου???)

λιγότερο γνωστούς...

ή πολύ γνωστούς...

μα πάνω από όλα ΈΛΛΗΝΕΣ...

φωτογενείς... 

 φωτομουσείς...

 

φωτομουστακείς...

φωτομαλλείς...

ή και τρομακτικούς...

  (μμπρρρρρρρ....)

υποψηφίους με  αδιάσειστα επιχειρήματα...

 

 με ατάκες μαΓικές...

με πείρα στην διοίκηση...

 

(σ.τ.μ. τυπώσαμε μία κάρτα και οι δύο, έτσι?)

χρόνια μπροστά από την εποχή τους...

που με την κίνηση του χεριού τους δείχνουν προς ΠΟΥ βαδίζουμε...

ευρυμαθής για το Τίποτα

η ζωή δεν είναι παρά ένας τύπος, πιο έμπειρος από εσένα, που με αυτά που τραβάς, απλά γελάει και σου κάνει κωλοδάχτυλο...
κάπως έτσι δηλαδή νιώθεις μεγαλώνοντας, όταν κατά έναν παράξενο αλλά απόλυτα ακριβή τρόπο, πράγματα που κορόιδευες, χλεύαζες, θεωρούσες "μακρυά" από εσένα, τελικά αρχίζουν και σου συμβαίνουν...
και όσο πιο αλλαζονικά παίρνεις την ζωή όταν είσαι νέος, τόσο πιο γλυκά εναποτίθεται στην απόκρυφη εσοχή σου το αγγούρι...
γιατί από Αλλαζονεία σαν νέος, να φαν και οι κότες...
η οποία, βέβαια, (Αλλαζονεία της Νιότης) σαν μπεις στον Αληθινό Αγγουρώνα της Ζωής αργότερα (βλ. οικογένεια-παιδιά-θάνατοι γονέων και λοιπά άλλα αγγουροειδή) αρχίζει και σου φεύγει, όπως το παγάκι στο ποτήρι το καλοκαίρι...

και σε αλλάζει τόσο πολύ όλο αυτό το μαμήσι της Ζωής, που λες, καλύτερα να μην ήμουν τόσο τραλαλά στα νιάτα μου...
αλλά, από την άλλη, βλέποντας την αθωότητα, την τρέλλα και το μπρίο των παιδιών, την λαχτάρα τους για το τίποτα, το λίγο και το καθόλου, την ανυπομονησία τους για το αν το περίπτερο θα έχει το ροζ κουβαδάκι της σκουπιδοπαρέας ή το λαχανί, λες: "δε γαμιέται, καλύτερα έτσι!"

και βλέποντας τα παιδιά να παίζουν ανέμελα, σκέφτεσαι το οξύμωρον της Ζωής, το πόσο ανέμελα και χωρίς καμία σκέψη ξεκίνησες και εσύ μια μέρα το ταξίδι σου στον ωκεανό αυτό της Ζωής, ανυποψίαστος για τα Πάντα, ευρυμαθής για το Τίποτα...

tefal

(o φίλος Θανάσης μου έστειλε αυτή τη φωτογραφία, ως απάντηση στην ερώτησή μου αν έχει κάνει recovery από το ερωτικό του breakdown...)

η ανακουφιστική ελαφροτερότητα

τους είδα όοοοολους εκεί από το πρωί: καλοντυμένοι, φρεσκοξυρισμένοι, οι παππούδες γιλεκαρισμένοι -γιατί έκαμε και μία ψύχρα- και με το μπαστούνι σετάκι, οι θείτσες με το ταγιεράκι, το προπολεμικό κραγιονάκι με το παλαιοτάκουνο, το φτιαγμένο μαλλί και το πρησμένο πόδι να πιέζεται από το παπούτσι...

και όοοοοοολοι είχαν αυτή την ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΗ αίσθηση στα μούτρα: αυτή την ψευδαίσθηση του «ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ»...

αυτήν την αίσθηση της μαλακίας του «πάω να κάνω κάτι σημαντικό»...

γιατί, αν το αναλύσεις, τελικά, ΑΥΤΟ γουστάρει τελικά ο Έλληνας: να σχολιάζει τα πολιτικά στον καναπέ του, να πλακώνεται με τους δικούς του, να εξαπολύει καμιά μούτζα στην τηλεόραση, αλλά ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΑ ΑΠΌ ΟΛΑ να «εξασκεί» τα «καθήκοντά» την «ιερή» μέρα των εκλογών(ε)...

το βλέπω, το ψυχανεμίζομαι στην φάτσα τους καθώς περνάω πρωί πρωί έξω από το παλιό μου σχολείο: της πουτάνας από τα αυτοκίνητα απέξω –βλέπεις ο Έλλην πηγαίνει και στο περίπτερο με το αυτοκίνητό του- και χιλιάδες ψηφοφ(θ)όροι να καταφτάνουν, να αφικνύονται για την ακρίβεια, με αυτήν την αίσθηση του «καθήκοντος» καρφιτσωμένη στα μούτρα...

πανέτοιμοι να την ξεράσουν σε μία κάλπη, με την ίδια αποφασιστικότητα που έχεις όταν φτάνεις στην τουαλέτα σφιγγόμενος για να χέσεις...

και κακά τα ψέματα, αναγνωστάκο μου: όοοοοοοολοι –πλην των απεχόντων- γουστάρουν ΠΟΛΥΥΥΥ αυτή τη «διαδικασία», σαν αυτόν τον τύπο του ανεκδότου που κάνει πολλά παιδιά γιατί του αρέσει η «διαδικασία»....

όοοοολοι, τη «μέρα των εκλογών», νέοι-γέοι, νεόγεροι και γερόγεροι, ξυπνάνε διαφορετικά από ό,τι τις προηγούμενες συμβατικές ημέρες: ξυπνάνε «κάπως», που λέμε και περιφραστικά...

το βλέπω π.χ. από τους γονείς μου: κάθε που έχει εκλογές, έχουν ξυπνήσει από τις 6, πίνουν ήσυχα-ήσυχα το καφέ τους και μιλάνε -περιέργως- ευγενικά, και πανταχού στον αέρα έχει κλαστεί αυτή η αίσθηση της «αναμονής»...

τους βλέπεις, κάθονται σε αναμμένα καρφιά, κάτι τους τρώει, κάτι τους γαργαλάει την κωλοτρυπίδα, σα να περιμένουν ένα μουσαφίρη από το χωριό που θα έρθει νωρίς το πρωί με το κτελ, σα να ταξιδεύουν ένα πράγμα,ή σα να περιμένουν κάποιον μακρυνό συγγενή με το καράβι ή το αεροπλάνο...

και όταν γυρίσουν από το «καθήκον», τους βλέπεις πάλι, έχουν στο πρόσωπο αυτήν την έκφραση του μόλις-έχεσα, αυτήν την ανακουφιστική ελαφροτερότητα της αποδιωγμένης κουράδας από πάνω σου: δεν ξέρω τί έγινε, δεν ξέρω τί θα γίνει, ΕΓΩ πάντως νιώθω ελαφρύτερος... (ήτοι το "χέστηκα" κυριολεκτικά)

πόσο μάλλον για ένα χέσιμο που κάνεις ανά δύο χρόνια...

μεγάαααλη απόλαυση σου λέω...