Τίτλοι Τέλους

μετά από ούτε και γω ξέρω πόσα χρόνια έφτασε η στιγμή που το αγαπημένο αυτό μπλογκάκι θα σβήσει το φωτάκι του από τον πολύβουο χώρο του ίντερνετ...
το μπλογκ αυτό για μένα ήταν πολλά (για την ακρίβεια εκατομμύρια) παραπάνω από ένα απλό ηλεκτρονικό καταγραφτήρι σκέψεων: με τα χρόνια έγινε ο φίλος μου, ο εξομολογητής μου, έγινε καθημερινή συνήθεια, μεταμεσονύχτια συντροφιά και ανάγκη, έγινε η δική μου δίοδος ψυχής...

γνωρίζοντας και μιλώντας με τόσους από εσάς γέμισα τόσο όμορφα συναισθήματα, έγινα ωριμότερος σε σκέψεις, απόψεις, οπτικές...
και το τέλος αυτού του μπλογκ δεν μου είναι εύκολο, όμως, σαν άνθρωπος, έχω -τουλάχιστον προσπαθώ να έχω- αντιμετώπιση χαμογελαστή προς κάθε "τέλος" -ίσως και από καθαρό φόβο...
το "τέλος" κάθε πράγματος είναι απλά μία οριστική και παντοτινή ευκαιρία να θυμάσαι κάθε τι για τα καλύτερά του, για το φόρτε του, και όχι για τις άσχημες στιγμές του...
και κάθε "τέλος" είναι πάντα και μία "αρχή"...
όπως κάθε "αρχή" για ένα "τέλος"...
όλα αρχίζουν για κάποιο λόγο,
όλα τελειώνουν για κάποιο λόγο...
και το καλύτερο είναι να μην τον ψάχνεις...

μέσα από την καρδιά μου, κάθε παραμικρή κόρη (ματιού) που αφοσιώθηκε να διαβάζει τις ενστικτώδεις κενώσεις του εγκεφάλου μου, την ευχαριστώ ειλικρινά, την ευχαριστώ για το χρόνο της...
θεωρώ ΤΙΜΗ να σε διαβάζει κάποιος, θεωρώ ΤΙΜΗ το χρόνο που αφοσιώνει να διαβάζει τις δικές σου μπούρδες μέσα στις τόσες εκατομμύρια μπούρδες που υπάρχουν...

κάπως έτσι λοιπόν, αναγνωστάκο μου, ΛΑ-ΤΡΕ-ΜΕ-ΝΕ ΜΟΥ αναγνωστάκο σε χαιρετώ, και δεν θέλω και πολλά γιατί με παίρνουν και τα ζουμιά...
εννοείται πως κάπου-κάποτε θα ξαναβρεθούμε, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ ΔΕΝ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ!!!!
την υπόκλισή μου...

Υ.Γ.
εννοείται ότι θα είμαι εκεί και θα σχολιάζω στα αγαπημένα μου μπλογκς, οπότε, yo, δεν θα χαθούμε!!!