μεταΜουντιαλική κατάθλα

και τώρα ΤΙ χωρίς Μουντιάλ?

είχες το Μουντιάλ, γεμίζαν ρε παιδί μου τα κενά σου βράδυα με ΚΑΤΙ, είχες ένα λόγο να βρίσκεσαι με τους κολλητούς σου, να παραγγέλνεις σκουπίδια και να λες αυτές τις απλές μαλακίες που μόνο με τους κολλητούς σου όταν βλέπεις ποδόσφαιρο λες (και που περιέργως δεν αρέσουν σε κανέναν άλλον)...

και ήταν και αυτό το γαμημένο σκέτη πρέζα: κάτι γήπεδα διαστημικά, ένα χορτάρι καταπράσινο, και χρώμα αναγνώστα μου, πολύ χρώμα: στην κερκίδα, στα γήπεδα, στα κεφάλια, παντού...
κάτι τα πρασινοκίτρινα της βραζιλίας, κάτι οι όμορφες παρουσίες στις εξέδρες, κάτι αυτά τα σποτάκια, κάτι αυτό το πανοραμικό με τα γήπεδα φωτισμένα τη νύχτα, ε δεν ήθελες και πολύ να κολλλήσεις...
πόσο μάλλον όλοι εμείς οι μπαλοκέφαλοι που το περιμέναμε...
και, ώ του θαύματος, παίχτηκε και τρομερή μπάλα...
ε πάει, αυτό ήταν...

κακά τα ψέματα, χείριστη η υποκρισία: το Μουντιάλ ήταν το καθημερινό χάπι-αμνησία όλων των άλλων χαζομαλακιών που έχουμε ανάγει σε σοβαρά: ενώ σοβαρά είναι τελικά μόνο πέντε-δέκα μαλακίες στη ζωή αυτή, τις οποίες από υπερβολική δόση "σοβαρότητος" καταφέρνεις να ξεχνάς...

τώρα, επιστροφή στα προΜουντιαλικά σκάτα, στην βρωμοκαθημερινότητα, στους πολιτικούς, στους λογαριασμούς, στην κρίση κλπ...
γιατί το Μουντιάλ ήταν πρωτίστως ο στρουθοκαμηλισμός από όλα αυτά, και να σου πω κάτι αναγνωστάκο μου?: ήταν υπέροχος!
αφού σκεφτόμαστε σοβαρά ότι ίσως πρέπει από σήμερα να θέσουμε πρόγραμμα αυστηρών καθημερινών επαναλήψεων όλων των αγώνων, ίσως και πιο τραβηγμένο, προκειμένου έτσι μπαλοκέφαλα να φτάσει ο Σεπτέμβριος, όπου κάποια στιγμή ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι το Μουντιάλ κάπου, κάποιος είπε ότι τελείωσε -Θεός φυλάξοι...

Υ.Γ. όπως είπε και ένας κολλητός, από το πολύ Μουντιάλ έχω αρχίσει να φτύνω στο πάτωμα στο σπίτι...

βραζιλία-γερμανία

Ρώτησα ένα φίλο μου Βραζιλιάνο πόσες μέρες έχει η εβδομάδα.
Δε μου απάντησε...

Έλεος.... σταματήστε επιτέλους να κοροϊδεύετε τη Βραζιλία...
Εφτά-νει πιά....

Μπήκε ο μπαμπάς μου την ώρα που έβλεπα τον αγώνα Βραζιλία-Γερμανία και λέει "Κλείσε ρε το playstation και βάλε να δούμε το ματς."

Μη στεναχωριέστε εκεί στη Βραζιλία σας έχουμε κλείσει διακοπές όλα πληρωμένα για να χαλαρώσετε..
στα Επτάνησα...

ΕΣΥ ΜΕ ΤΟ 7 ΣΤΟ ΠΟΥΛΜΑΝ!

Μη δουν ηλιόλουστη χωρα και χαρούμενους ανθρώπους οι παλιοναζί, κατευθείαν να τους πατήσουν στον λαιμό...

Τι έγινε γατάκια Γερμανοί, τα βρήκαμε σκούρα μετά το 30'?

Δεν έχω και καμία βραζιλιάνα φίλη να την παρηγορησω ρε πούστη μου...

summer ατάκ

-Ιδανική βραδιά για νυχτερινό μπάνιο. Ας ανάψω θερμοσίφωνα...
----------------------------------------------------------------------
-Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια... Παίζω ξύλο με κουνούπια στα σκοτάδια...
-----------------------------------------------------------------------
-Μπορεί να φαίνεται υπερβολική η φράση «Βούλιαξε το νησί από κόσμο», αλλά το ίδιο πίστευαν και οι κάτοικοι της Ατλαντίδας...
-----------------------------------------------------------------------
-Η μισή Ελλάδα πεινάει.
Και η άλλη μισή ξεκίνησε δίαιτα λόγω καλοκαιριού...
------------------------------------------------------------------
-Βρήκα φοβερή ταξιδιωτική προσφορά... Βερμούδες με 10 ευρώ..!
-------------------------------------------------------------------
-Επιτέλους έκανα ντουζάκι μετά από μέρες... τελικά δεν ήταν μαύρισμα...
--------------------------------------------------------------------
-Τόσος κόσμος στην τράπεζα μάλλον για τον κλιματισμό ήρθε αποκλείεται να έχουν λεφτά!
-------------------------------------------------------------------------------
-Όχι σκουπίδια – Όχι πλαστικά – Όχι χοντρές με brazil , σε θάλασσες και ακτές ...
----------------------------------------------------------------------------------
-Να, εδώ μωρέ,... βαριέμαι και σχεδιάζω τις διακοπές μου. Έχω ζωγραφίσει ένα σπιτάκι, θάλασσα και γλάρους.
---------------------------------------------------------------------------------
-Ανακάλυψα καινούργια παραλία παιδιά, λέγεται «Λάστιχο Κήπου»...
---------------------------------------------------------------------------------
-Έβαλα ένα κοχύλι στο αυτί μου να ακούσω την θάλασσα... Τώρα πως βγαίνει;
-----------------------------------------------------------------------------------------
-Είπα να κάψω μερικές θερμίδες , αλλά μετά λέω άσε μη πιάσει καμιά φωτιά με αυτόν τον αέρα , καλοκαιριάτικα...
----------------------------------------------------------------------------------------
-Έχω και στιλ, έχω και FENISTIL...
-----------------------------------------------------------------------------------
-Με τόσους μουσάτους στην παραλία, είναι σαν να κάνει η Αλ-Κάιντα μπιτς πάρτυ...
-------------------------------------------------------------------------------------
-Αγόρασα σήμερα έναν αναπτήρα στην παραλία που ανάβει τσιγάρο με 12 μποφόρ. Επίσης νομίζω ότι είμαι πολύ πιο ωραίος χωρίς φρύδια...
--------------------------------------------------------------------------------
-Ποιο είναι αυτό το νησί, που πριν πας το φτιάχνεις μόνος σου; Η Κέα ... (ikea)
-------------------------------------------------------------------------------------
-Οι ροκούδες στην παραλία έχουν κιθαρίτιδα...
---------------------------------------------------------------------------------
-Αν τσακωθείς με τον ιδιοκτήτη ενός Beach Bar , τον απειλείς ότι θα του το κάνεις χειμερινό?
---------------------------------------------------------------------------------
-Κοιμάμαι μετρώντας προβατάκια και ξυπνάω μετρώντας τσιμπήματα....
-------------------------------------------------------------------------------

έλλην ρακετοπαραλίας

χρόνια πολλά θέλω να γράψω για τους ρακετοπαραλίες...
όλους αυτούς τους άθλιους δηλαδή που μετατρέπουν την παραλία σε σκοπευτήριο μίας κίτρινης σφαίρας, που εν είδει κάποιας καλοκαιρινής καθήλωσης θέλουν μανιωδώς να χτυπούν...
και νταπα-ντούπα, ντάπα-ντούπα, και άιντε πάλι το ίδιο, με την μπάλα του τένις να σφυρίζει μπροστά στον καφέ σου, στο παιδί σου, στο κεφάλι σου...
οι ρακετοπαραλίες όμως ΔΕΝ μασάνε...
ακόμη κι αν σε χτυπήσουν, θα συνεχίζουν να παίζουνε συνεχώς και μπροστά σου, και όσο τα χτυπήματα είναι ελεγχόμενα θα χτυπάνε ΑΚΟΜΗ δυνατότερα για την κατάκτηση του τίτλου "πιο μαλάκας της παραλίας"...

η βαθύτερη ενδοσκόπηση του απλού ρακετοπαραλία αποφαίνεται ότι ο ρακετοπαραλίας ΔΕΝ το κάνει για τη γυμναστική: το κάνει ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ!
ο ρακετοπαραλίας HAS to be seen, δεν έχει λόγω ύπαρξης δηλαδή αν δεν τον βλέπεις -ειδικά άμαν είσαι ωραία γκόμενα...
και έτσι περνάμε στον εξελιγμένο ρακετοπαραλία, όστις ευδοκιμεί σε παραλίες που βρίθουν σε πιπίνια και όμορφες γυναίκες γενικώς...
το συγκεκριμένο species έχει την προσαρμοστική ικανότητα να παίζει με ταχύτητες Djokovic ακόμη και σε παραλίες που η άμμος δεν φαίνεται από τις ξαπλώστρες...

το έντονο αναπαραγωγικό ένστικτο θα ωθήσει αυτό το είδος ρακετοπαραλία σε κάθε μαλακία και καγκουριά, που μπορεί να εφεύρει προκειμένου να κερδίσει την προσοχή του μπικινάτου θηλυκού...
το συγκεκριμένο είδος θα το αναγνωρίσεις από τη λαδίλα στο σώμα, τα χαϊμαλιά στα λαιμά και -βεβαίως βεβαίως- από την τεστοστερίνουσα αρρενωπότητα, ήτοι κολλητά σορτς, εσφιγμένοι μυς, γυαλιά-καθρέφτης και κρατημένη ανάσα γαλοπούλας στο στήθος...

το ερώτημα γιατί δεν παίζουν πιο κεί?, ή γιατί δεν παίζουν το χειμώνα (που έχει και περισσότερο χώρο), στα πάρκα ή κάπου άλλου, θα παραμείνει αέναα περιφερόμενο στο σύμπαν...

ο paniniσμός ως κίνημα

όλα λοιπόν έβαιναν βαρετώς έως ότου που ο κολλητός Στάθης πέταξε μια μέρα μπαίνοντας στο σπίτι μου αυτό:

ήταν να μη το φέρει...
από εκείνη τη μέρα και εντεύθεν, το ρολόι γύρισε 30 χρόνια πίσω -όταν είμασταν και εμείς 10 χρονών- και εντός ολίγων λεπτών μεταμορφωθήκαμε ξανά σε Paninistas, φανατικούς συλλέκτες δηλαδή των αυτοκόλλητων χαρτακίων Panini, τα οποία επικολλώνται στο ειδικό άλμπουμ-πρέζα...
οι μέρες με το Panini Brazil World Cup 2014 έγιναν πραγματικά διαφορετικές:
με τις ώρες καθόμαστε και κολλάμε στικεράκια, μετά μανίας ψάχνουμε για κομμάτια που δεν έχουμε, και σαν κάθε Paninistas που σέβεται τον εαυτό του διατηρούμε πάκους με διπλα, τριπλα και τετραπλά, τα οποία ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι ανταλλάσουμε με άλλους ηλίθιους...
όλοι οικογενειακώς στρωνόμαστε στη μεγάλη τραπεζαρία όταν κάποιος μπει στο σπίτι και φωνάξει "τί έχω στο χέρι μου"?...
ο ένας ανοίγει, ο άλλος κατηγοριοποιεί, ο παράλλος κολλάει, ο παραπαραάλλος κοιτάει αν τα έχουμε...
το ίδιο το Μουντιάλ έχει γίνει πιο ενδιαφέρον...
π.χ. ενώ παρακολουθούσε έναν αγώνα του Μεξικού ο γιος μου λέει: "μπαμπά αυτόν τον έχουμε!"
- "τρεις φορές!", του απαντάω τσαντισμένα...

η δε κατάσταση ολοένα γίνεται και πιο επαγγελματική...
ειδικό αρχείο στο excel έχει δημιουργηθεί ώστε να είμαστε up-to-date με τις ελλείψεις μας...
πλέον οι πρώην ψυχροί αριθμοί έχουν αποκτήσει άλλο νόημα: το 79, δεν είναι απλός ένας αριθμός, είναι ένας αριθμός στο άκουσμα του οποίου μπορώ να μονομαχήσω, να πουλήσω το κορμί μου, να περάσω στίβο μάχης...
κοιμόμαστε και ξυπνάμε με τα νούμερα που μας λείπουν και όταν κάποιος πει ότι μαζεύει και αυτός και ότι "έχει διπλα" τότε τα μάτια μας κάνουν πουλάκια...
μέχρι και τη γυναίκα κόλλησα, που μου το έπαιζε χαλαρή έως προ-ολίγου...
μόλις είδε τον ενθουσιασμό, τη μαγεία, την αληθινή πρέζα που έχει αυτό το πράγμα, εε κόλλησε και αυτή...
τώρα, πρώτη κολλάει και συλλέγει τα διπλά, πρώτη πηγαίνει σαν πρεζόνι στο περίπτερο ζητώντας τη δόση των 10, των 15, των 20...

Υ.Γ. επίσης να καταγγείλω τους περιπτεράδες ότι μόλις δουν γυναίκα αμέσως να της δείξουν τα "διπλά τους", ενώ εμένα π.χ. κανένας δε μου είπε τίποτα...

datsunέ

παραμένοντας λοιπόν σε Μουντιαλικούς ρυθμούς θέλω πολύ καιρό να γράψω για τη Νεϊμαρίτιδα, αυτό το φαινόμενο δηλαδή του να ανάγεις τη μπάμια σε βοϊδόπ....
γιατί αυτό το καλό και άξιο παλικάρι ο Νεϊμάρ -παλικάρι δεν το λες βέβαια, αλλά αυτό είναι κάτι άλλλο, που λέει και ο Ντούσκο- είναι η επιτομή του τίποτα, ο ΥπερΤίποτας, ο γύφτος από το datsun που ξαφνικά το The Matrix τον ξέρασε σε ένα γήπεδο φορώντας μια φανέλα, οπόταν και άρχισε να τρέχει νομίζοντας ότι τον κυνηγάνε -παρατήρησε όμως ότι τον αποθέωναν, οπότε το συνέχισε...

και επειδή ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει, να του ευχηθούμε και περαστικά για τον σοβαρό τραυματισμό του, αλλά να ευχηθούμε και περαστικά σε όλους εμάς τους υπολοίπους που αναγκαζόμεθα να λιβανιζόμεθα με την κάθε γαργαλιστική λεπτομέρεια της πατούσας του γυφτοΜεσσία...
γιατί οι Μεσσίες, αναγνωστάκο μου, κάποτε είχαν μία αίγλη, μια προσωπικότητα...
έβλεπες τον Ιησού-Γιώργο Σαμαρά και σε έπιανε ένα δέος... είχε μία πυγμή, ένα βλέμμα...
έβλεπες τον Πελέ και παντού μια αρχοντιά...
να μην πω για τον ΥπερΘεό τον Ντιεγκίτο, που από μόνος του είναι μια κατηγορία...
και επειδή λοιπόν από real Μεσσίες ξεραΐλα, οι Βραζιλιάνοι -σου λέει, αφού έχουν πάρει άδεια όλοι, να φτιάξουμε εμείς έναν...
και διαλέξαν τον πρώτο περαστικό: το Νεϊμάρ ή τον Νέιμαρ -όπως τον λέει ο ημίθεος Σπυρόπουλος...

και το παλλικαράκι τον βλέπεις, μία ολίγη από κόκκαλα είναι με δυο ξανθογυφτέ φράτζες...
από μπάλα ακατοίκητο, από σώμα παρλιακό και από στυλ Φλωρινώτης...
η Νεϊμαρίτιδα όμως έχει χτυπήσει κατακόκκινα: ο γιος του πατατέμπορα από το ΥπερΠουθενά βγάζει κάπου 100μύρια το χρόνο -όσα βγάζουν ίσως όλοι οι πατατέμπορες της γης- αλλά who cares...? κατάγεται από τις φαβέλες, λέει...
άλλο αν κατοικεί σε επαύλεις...

ίσως η Βραζιλιάνικη κοινωνία τελικά να έχει τόσο καυλωμένα ανάγκη έναν Νεϊμάρ, όσο ο αλκοολικός το ποτό...
ή ίσως οι Βραζιλιάνοι απλά να μην αντέχουν την έλλειψη, την αναμονή της γέννησης ενός Αυθεντικού Ταλέντου... (να μην πούμε τη ΜΗ γέννηση)
ή ίσως απλά ο Νεϊμάρ να είναι ο φαβελοΜπέκαμ ενός λαού, ο οποίος έκατσε και έφτιαξε Μόνος Του έναν Ήρωα όπως-ακριβώς-τονε-ήθελε: φαβελέ-datsunέ-οτινανέ...

εκτοξευτές τεστοστερόνης

Δόξα Σοι Κύριε αποκλείστηκε η Εθνικάρα-τρελελέ και ησυχάσαμε από το επαπειλούμενο τσουνάμι των τσολιαδοπρίαπων που ήταν στο get-set με τη ντουνούκα υπό μάλης, έτοιμοι να αφοδεύσουν χαρά κάθε παραμικρό στενάκι της θλιμμένης μας χώρας...
ω Θέε μου τί ανακούφιση που δεν θα βλέπω πια τα βλαχόμουτρα του Καραμητρούνη που ξέροντας ότι είναι το τελευταίο του Μουντιάλ εκτελούσε ετσιθελικά όοοοολα τα φάουλ, έτσι επειδή ήταν "ο πιο παλιός", ή ίσως επειδή ήταν "το τελευταίο του παιχνίδι"...
γιατί έτσι δεν συμβαίνει στην Ελλάδα: κατά μία παράξενη δοξασία, από το στρατό μέχρι τις δουλειές ο "παλαιός" είναι "αλλεώς" και κανείς δεν δικαιούται να "κρίνει" ό,τι κάνει...
ενώ, στα σοβαρά κράτη, εξ' όσων γνωρίζω, ο νέος είναι εκείνος που βοηθείται περισσότερο και ο παλαιός αναγνωρίζεται για την ευρυμάθεια και τη βοήθειά του προς αυτούς...

άσε που η αγαπημένη Κόστα Ρίκα μας προφύλαξε από ένα απίστευτο ραδιοτηλεαποχευτικό τσουνάμι εθνικής εκσπερμάτωσης για τον Έλληνα που "δεν έμαθε να χάνει ποτέ"...
και εδώ που τα λέμε, η Εθνική μας, στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, ΜΠΑΛΑ (μπάλα όμως) ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ...
με την Κολομβία φάγαμε τρία, ένα 6-0 θα ήταν πιο δίκαιο (ας όψονται οι Σάντος, Σαλπιγγίδης, Γκέκας, Κατσουράνης κλπ)...
με την Γιαπωνία -την χειρότερη ομάδα του Μουντιάλ μαζί με το Ιράν- 0-0 και με αυτό με το ζόρι... (επειδή παίζαμε λέει με δέκα ήταν επιτυχία, άκουσον, άκουσον...)
με την Ακτή ας όψεται ο Εθνικός Ήρως από το Εκουαδόρ και τα μπολσόι του Σαμαρά, 2-1 με πέτσινο πέναλτι στο '93... (που κανονικά ήταν κάρτα για θέατρο στον υπέροχο κατά τα άλλα Γιώργο Σαμαρά - τον μόνο που έπαιξε εδώ που τα λέμε)
με την Κόστα Ρίκα, άνευ σχολίου: στους 16 με τον ασθενέστερο όλων, του οποίου αποβάλλουν παίκτη και δεν του δίνουν και χέρι-μαρς του Τοροσίδη και επί 60 λεπτά δεν μπορείς να βάλεις ένα καταραμένο γκολ...)
σκεφτόμουν, αν ΕΜΕΙΣ είμασταν η ταπεινή και συμπαθέστατη Κόστα Ρίκα, τώρα ΤΙ θα γινόταν εδώ??? θα τους είχαμε φτιάξει ΗΔΗ αγάλματα, ο κόσμος θα περίμενε σειρά για να τα αγγίξει, οι δρόμοι θα έπαιρναν τα ονόματα των Εθνικών Επιβητόρων και άμαξες με άλογα θα περιέφεραν τη θεία του Καραγκούνη και την συνυφάδα του Κατσουράνη ανάμεσα στα ραίνοντα ροδοπέταλα...
και οι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΟΟΟΟΟΟΟΛΩΝ??? αυτοί οι υπερκάφροι, οι επαγγελματίες-γλύφτες οι δημοσιογράφοι, που ούτε ένας, ΟΥΥΥΥΥΤΕ-ΕΝΑΣ ρε πούστη μου δεν είχε τα αρχίδια στη γλώσσα να πει ότι "σκατά μπάλα παίξαμε, η ομάδα σερνότανε με αυτούς τους άχρηστους που πήρε και τα εύσημα μόνο στους πιτσιρικάδες και στον διαιτητή από το Εκουαδόρ"...
αλλά, θα μου πεις, τί ωρύεσαι σε μία χώρα που μυδραλιοβολεί την καφρίλα του κλωτσοσφαίρου σαν φρέσκα πίτουρα στα τηλεοπτικά κοτέτσια των ελλήνων μετακαναπεδιστών-smartphoners...

έεεεεεεεελεος πια!
επιτέλους ΤΕΕΕΕΕΕΛΟΣ!!!
οι ορδές των Εθνικίστας μπορούν να επιστρέψουν στην καθημερινή τους κατάθλιψη, μέχρι το επόμενο Γιούρο ή Μουντιάλ ίσως...
και όλοι εμείς που απλά φαντασιωνόμαστε μία ΣΟΒΑΡΗ ομάδα, μία ομάδα απλή και σεμνή, που θα πάει, θα παίξει, θα κάνει ό,τι κάνει όμορφα και ωραία, και θα επιστρέψει το ίδιο σεμνή και ανέγγιχτη, μπορούμε να αλλάξουμε πλευρό...

Υ.Γ. κοίταγα επί τούτου χτες το βράδυ, τα Βελγικά site αναγνώστα μου...
το Βέλγιο -αν δε το ξέρεις σε ενημερώνω αναγνωστάκο μου- έχει την ΚΟΡΥΦΑΙΑ ομάδα του Μουντιάλ, κορυφαία ασχέτως τί θα κάνει, δηλαδή κορυφαίο ρόστερ, κορυφαία παίζει ήδη, παίζει όμορφο και παραγωγικό ποδόσφαιρο με κάτι παικταράδες από άλλο πλανήτη πραγματικά...
στο Βέλγιο λοιπόν, που θα έπρεπε κανονικά -κατά τα ελληνικά αξιώματα- να μοιράζουν καπότες για την συγκράτηση της Εθνικής τους Αδρεναλίνης, τίιιιι συμβαίνει αναγνωστάκο μου???? ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!
ναι, ναι, καλά διάβασες, τί-πο-τα απολύτως...
τα sites και οι εφημερίδες γράφουν καλές κριτικές και that's all folks!
ούτε εθνικές εξεγέρσεις, ούτε εφόδους πανηγυρτζήδων στους δρόμους, ούτε οι αφροπολιτικοί να γλύφουν τους ποδοσφαιριστές, ούτε παρακάμερες στα σπίτια του Μιραλάς και του Λουκάκου, τί-πο-τα...!!!
γιατί τελικά ΕΚΕΙ φαίνεται πόσο σοβαρός είσαι: στη διαχείριση της ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ!
αλλά δώσε χρήμα και δόξα στον αγέρωχο Έλλην και η εξάτμιση της πόρσε του θα εκκρίνει τεστοστερόνη...

"κι ο γαλατάς της γειτονιάς αγόρασε Φεράρι", όπως ιστορικά ρίμαρε ο ever θεός Μετζέλος...