χρόνια πολλά θέλω να γράψω για τους ρακετοπαραλίες...
όλους αυτούς τους άθλιους δηλαδή που μετατρέπουν την παραλία σε σκοπευτήριο μίας κίτρινης σφαίρας, που εν είδει κάποιας καλοκαιρινής καθήλωσης θέλουν μανιωδώς να χτυπούν...
και νταπα-ντούπα, ντάπα-ντούπα, και άιντε πάλι το ίδιο, με την μπάλα του τένις να σφυρίζει μπροστά στον καφέ σου, στο παιδί σου, στο κεφάλι σου...
οι ρακετοπαραλίες όμως ΔΕΝ μασάνε...
ακόμη κι αν σε χτυπήσουν, θα συνεχίζουν να παίζουνε συνεχώς και μπροστά σου, και όσο τα χτυπήματα είναι ελεγχόμενα θα χτυπάνε ΑΚΟΜΗ δυνατότερα για την κατάκτηση του τίτλου "πιο μαλάκας της παραλίας"...
η βαθύτερη ενδοσκόπηση του απλού ρακετοπαραλία αποφαίνεται ότι ο ρακετοπαραλίας ΔΕΝ το κάνει για τη γυμναστική: το κάνει ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ!
ο ρακετοπαραλίας HAS to be seen, δεν έχει λόγω ύπαρξης δηλαδή αν δεν τον βλέπεις -ειδικά άμαν είσαι ωραία γκόμενα...
και έτσι περνάμε στον εξελιγμένο ρακετοπαραλία, όστις ευδοκιμεί σε παραλίες που βρίθουν σε πιπίνια και όμορφες γυναίκες γενικώς...
το συγκεκριμένο species έχει την προσαρμοστική ικανότητα να παίζει με ταχύτητες Djokovic ακόμη και σε παραλίες που η άμμος δεν φαίνεται από τις ξαπλώστρες...
το έντονο αναπαραγωγικό ένστικτο θα ωθήσει αυτό το είδος ρακετοπαραλία σε κάθε μαλακία και καγκουριά, που μπορεί να εφεύρει προκειμένου να κερδίσει την προσοχή του μπικινάτου θηλυκού...
το συγκεκριμένο είδος θα το αναγνωρίσεις από τη λαδίλα στο σώμα, τα χαϊμαλιά στα λαιμά και -βεβαίως βεβαίως- από την τεστοστερίνουσα αρρενωπότητα, ήτοι κολλητά σορτς, εσφιγμένοι μυς, γυαλιά-καθρέφτης και κρατημένη ανάσα γαλοπούλας στο στήθος...
το ερώτημα γιατί δεν παίζουν πιο κεί?, ή γιατί δεν παίζουν το χειμώνα (που έχει και περισσότερο χώρο), στα πάρκα ή κάπου άλλου, θα παραμείνει αέναα περιφερόμενο στο σύμπαν...
όλους αυτούς τους άθλιους δηλαδή που μετατρέπουν την παραλία σε σκοπευτήριο μίας κίτρινης σφαίρας, που εν είδει κάποιας καλοκαιρινής καθήλωσης θέλουν μανιωδώς να χτυπούν...
και νταπα-ντούπα, ντάπα-ντούπα, και άιντε πάλι το ίδιο, με την μπάλα του τένις να σφυρίζει μπροστά στον καφέ σου, στο παιδί σου, στο κεφάλι σου...
οι ρακετοπαραλίες όμως ΔΕΝ μασάνε...
ακόμη κι αν σε χτυπήσουν, θα συνεχίζουν να παίζουνε συνεχώς και μπροστά σου, και όσο τα χτυπήματα είναι ελεγχόμενα θα χτυπάνε ΑΚΟΜΗ δυνατότερα για την κατάκτηση του τίτλου "πιο μαλάκας της παραλίας"...
η βαθύτερη ενδοσκόπηση του απλού ρακετοπαραλία αποφαίνεται ότι ο ρακετοπαραλίας ΔΕΝ το κάνει για τη γυμναστική: το κάνει ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ!
ο ρακετοπαραλίας HAS to be seen, δεν έχει λόγω ύπαρξης δηλαδή αν δεν τον βλέπεις -ειδικά άμαν είσαι ωραία γκόμενα...
και έτσι περνάμε στον εξελιγμένο ρακετοπαραλία, όστις ευδοκιμεί σε παραλίες που βρίθουν σε πιπίνια και όμορφες γυναίκες γενικώς...
το συγκεκριμένο species έχει την προσαρμοστική ικανότητα να παίζει με ταχύτητες Djokovic ακόμη και σε παραλίες που η άμμος δεν φαίνεται από τις ξαπλώστρες...
το έντονο αναπαραγωγικό ένστικτο θα ωθήσει αυτό το είδος ρακετοπαραλία σε κάθε μαλακία και καγκουριά, που μπορεί να εφεύρει προκειμένου να κερδίσει την προσοχή του μπικινάτου θηλυκού...
το συγκεκριμένο είδος θα το αναγνωρίσεις από τη λαδίλα στο σώμα, τα χαϊμαλιά στα λαιμά και -βεβαίως βεβαίως- από την τεστοστερίνουσα αρρενωπότητα, ήτοι κολλητά σορτς, εσφιγμένοι μυς, γυαλιά-καθρέφτης και κρατημένη ανάσα γαλοπούλας στο στήθος...
το ερώτημα γιατί δεν παίζουν πιο κεί?, ή γιατί δεν παίζουν το χειμώνα (που έχει και περισσότερο χώρο), στα πάρκα ή κάπου άλλου, θα παραμείνει αέναα περιφερόμενο στο σύμπαν...
5 comments:
αρχές δεκαετίας ΄90 είμαι στο γυμναστήριο.υπήρχε ένας βλακάκος που είχε κάνει βάρη για κανά μήνα και νόμιζε ότι είχε φουσκώσει.κοιταζόταν στον καθρέπτη και έκανε πόζες σαν άλλος σβαρτζενέγκερ και ξαφνικά καλεί κάποιον (ο οποίος τότε έπαιρνε βαρβάτα φάρμακα και ήταν τούμπανο) για να τον δει και να του πει την γνώμη του.μετά από λίγο και αφού τον είχε νευριάσει τον φουσκωτό του λέει:
-πως με βλέπεις;
Για να εισπράξει την πληρωμένη απάντηση του φουσκωτού που του τριβέλιζε το μυαλό.
-Για ρακέτες στην παραλία καλός είσαι....
από τότε μου έχει μείνει πως όποιος παίζει ρακέτες είναι στο ίδιο στυλάκι (βλακάκος,επιδειξίας) και πίστεψέ με όλοι όσους έχω δεί να παίζουν με έχουν επιβεβαιώσει απόλυτα.
άμα σου αρέσει η ρακέτα ρε φίλε γράψου σε κανά σύλλογο...
(που λέει και ένας φίλος μου)
δεν υπάρχει συλλογος για ρακετες θα απαντησω εγω....
Ελεος με τον ρατσισμό απέναντι στους ρακετοπαίχτες... Απλά οι ρακέτες είναι και γαμώ!!! Χτυπάς ένα μπαλάκι με ένα κομμάτι ξύλο! Τι δεν καταλαβαίνετε????????
Μου αρέσουν πολύ!!! Και ναι....Παίζω... Προσπαθώ να μην ενοχλώ. Οταν βρίσκομαι σε παραλίες που έχει νεκρική σιγή, δεν παίζω!! Σεβομαι αυτόν που τον έχει ψιλοπάρει κάτο από τα αλμυρίκα. ΑΛΛΑ σε παραλίες που γ'ινεται της κακομοίρας και "Γιώργοοοοοοοοοοο όχι στα βαθιά παιδί μου" "Ελέεεεεεεεεεενη βγες τώρα εξω. Φύγαμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε" Εκεί θα παίξω και θα εκνευριστώ πάρα πολύ με όσους βλέπουν δυο άτομα να παίζουν και πάνε για βουτιά και περνάνε ανάμεσα του λες και δεν τρέχει κάστανο... Εκεί εάν τους χτυπήσεις με το μπαλάκι στο μάτι , θα φταίς εσύ? Ή το βόδι που δεν μπορούσε να περπατήσει δύο μέτρα πιο δεξιά για να περάσει από πίσω σου?
ξέχασα να διευκρινήσω: για ωραίες γυναίκες μας αρέσουν οι ρακέτες μουχαχα
Post a Comment