Face-off

λοιπόν άκου να δεις αναγνωστάκο μου πόσο σκατόπραμα είναι αυτό το facebook, -το οποίο επί τη ευκαιρία να σου επαναλάβω ότι το μισώ απεριόριστα...
το fb που λες, έχει τόσο (λογοτεχνικά θα στο πω)απογαμήσει τα πράγματα, έχει τόσο απογαμήσει την επικοινωνία σαν έννοια, όρο και αξία, που τέτοιο (λογοτεχνικά θα στο πω και πάλι)γαμήσι δεν έχει φάει ούτε η ιστορική Γαβριέλλα...

αφορμή για την ανάρτησή μου αυτή -αφορμή όμως μοναχά, μέσα μου σιγοβράζει στο 1 αυτό χρόνια, στάθηκε ένα σχόλιο της αγαπητής μπλογκερ Nasia, το μπλογκ της οποίας λατρεύω και αγαπώ! -και δεν θα δώσω και σε κανέναν λογαριασμό ρε πούστη μου...

το facebook, που λες, αναγνώστα μου, έχει απο-γκομενοποιήσει όλη την ανθρωπότητα, όοοολη όμως! στα δίχτυα του έχει συμπεριλάβει τεράστιες αγαπημένες κοινότητες, από τους απλούς καθημερινούς ψυχάκηδες και ever-αγάμητους, μέχρι τους πατροπαράδοτους ζηλιάρηδες -του στυλ όλοι θέλουν να μου γαμήσουν τη γυναίκα-, τους all-time ματάκηδες, και εννοείται -most of all- όλους τους ανέραστους τρομπαρίφες, που παραξένως καυλώνουν και ΜΟΝΟ με το υποgifάκι κάποιας οτινανίδου... (μήπως είμεθα ανώμαλοι γιατρέ μου εμείς του live παλλόμενου κώλου???)

ήρθε δηλαδή το facebook και σαν Μνημόνιο συμπεριέλαβε με ΜΙΑ μαγική κίνηση όλον τον ανθρώπινο υπόνομο που οι περισσότεροι είχαν στον εγκέφαλό τους, και βέβαια Ο-Χ-Ι-ΤΥ-ΧΑΙ-Α μικρέ και ψυχωτικέ αναγνωστάκο μου...: ναι, ναιιιι,....
αυτόν τον meta-facebookικό υπόνομο κατά τον οποίο κάθε ματιά σημαίνει "θέλω να σε γαμήσω", κάθε Like σήμαινε "θέλω να σε γαμήσω αλλά χέζομαι να το πω", κάθε frendης και κάθε frendα είναι ένας παντελώς άγνωστος που μάλλον θα με έφτυνε στην κανονική ζωή, κλπ...

στην δε αποFacebookίαση των ετών που ακολούθησε συνέβησαν δύο σημαντικά πράγματα:
1. το φεσιbook έγινε έμβλημα όλων, ζωώντων και άζωων
2. το fa(l)cebook συνεπήρε στην κατηφόρα του και άλλα σοβαρά social μύδια, όπως π.χ. ο Blogger...

στην πρώτη meta-κατηγορία της αποφατσοβιβλιοποίησης ανήκουν (εδώ και χρόνια) (και αυξάνονται εκθετικά) πολλά δυστυχή άτομα που γνωρίζω, τα οποία αν το facebook μια (ευλογημένη) μέρα πέσει, το λιγότερο θα αυτοπυροβοληθούν...
τους ξέρεις, αναγνωστάκο μου, τους ξέρεις πολύ καλά, για την ακρίβεια τους βλέπεις παντού τριγύρω σου, it's all out there (που λένε και στο χωριό μου): είναι όλοι αυτοί που μέσω smartφόνου είναι online (μη χέσω) συνεχώς και κάθε λίγο χαϊδεύουν μια οθόνη -σαν ένα απωθημένο ίσως πραγμάτων που δεν χάιδευαν ποτέ...
κατά δήλωσή τους "κοιτάω να δω μήπως έχω κάποιο μήνυμα" (εννοείιιιιται στο facebook)...

είναι όλοι αυτοί που είδαν ένα απλό site ως περίεκτη της μοναχικής ζωής τους, ή μάλλον το αλλάζω, ως fake περιέκτη του άδειου μπουκαλιού...
έλα που όμως το ΑΔΕΙΟ μπουκάλι, μόνο άδειο θα παραμείνει, ή ακόμη και πιο άδειο...

είναι όλοι αυτοί που έχουν ένα κατεβατό φίλους-gifάκια (νέο species), αλλά ούτε έναν ολόσωμο...
είναι όλοι αυτοί οι αθεράπευτα περίεργοι και κουτσομπολιστές, που έχουν ακατακίνητο πάθος κλειδαροθωρρίας και το fatsobookι έγινε το τεχνολογικά εξελιγμένο άλλοθί τους, γιατί "έλα μωρέ, τα νέα κάτι φίλων μαθαίνω..." ή "τα έμαθες????  χώρισε ο θανάσης με την ελένη!"

το ωστικό κύμα μπόχας όμως του faceμπουρδ δεν κατέκαψε μόνο τους επίμονους αυνανιστές, αλλά πήρε παραμάσχαλα και όλους τους άλλους περί ανέμων τυρβάζοντας: δηλαδή σχεδόν όλους τους υπόλοιπους!

τη στιγμή που οι fake-λογαριασμοί στο fb έγιναν κάτι σαν το iq του ψαριού, που η κοπιαστική προσπάθεια του μυαλού του το οδήγησε σε αυτήν την καινοτόμο σκέψη για να "παρακολουθεί" το αντικείμενο του αυνανισμού του, ε συγνώμην του πόθου του, η καχυποψία που ξέρασε στο σύμπαν η φεικφεϊσμπουκίτιδα άρχισε να θεωρείται και κάτι σαν δεδομένο:

κατά μαθηματική λοιπόν συνέπεια, ή μάλλον σύμφωνα με το γκομενικό θεώρημα του facebook, αν σε κάποιο άλλο social μύδι "κάποιος" επικοινωνεί με "κάποιον" σίγουρα αυτό θα πρέπει να γίνεται για τους εξής λόγους:
1. σίγουρα κάποιον θα θέλεις (εσύ) να γνωρίσεις έως πηδήξεις
2. σίγουρα κάποιος άλλος θα θέλει να (σε)γνωρίσει (και καλά) αλλά τελικά πηδήξει
3. σίγουρα εν δυνάμει και κατά βάθος θέλεις να κερατώσεις
4. σίγουρα δεν μπορεί να υπάρχει και κανένας άλλος προφανής λόγος αν δεν συμβαίνει το 1-2-3 αφού επικοινωνείς με κάποιον/κάποια άλλο/η..

στο χώμα λοιπόν που ηρωικά έθαψε o βάλτος του facebook τα μυαλά, τους κώλους, τον τρόπο σκέψης και το χρόνο των ανθρώπων, η γυναίκα μου π.χ. θεωρεί "καχύποπτη" και "επικίνδυνη" οποιαδήποτε γυναίκα κάνει σχόλιο στο μπλογκ μου,
ή αντιστοίχως οποιαδήποτε εκδήλωση θαυμασμού προς "κάποια" θεωρείται και μία ρίψη γαντιού ότι δηλαδή "σε γουστάρω, αλλά θα ήθελα και κάτι παραπάνω..." 

το αποκύματα του FaceΤσουναμιού βάφτισαν έτσι εξ'υπαρχής καχύποπτη κάθε επικοινωνία σε κάποιο άλλο π.χ. μπλογκ, γιατί (κατ' εκείνους) "δεν ξέρεις ποτέ..."

το χειρότερο όμως??? :
τελικά οι ίδιοι αυτοί οι "προοδευτικοί" χρήστες του facebook πέτυχαν την επέκταση της νοοτροπίας του "κρύβομαι πίσω από ένα πληκτρολόγιο προκειμένου να βρω γκόμενο/α με πρόσχημα τους παλιούς συμμαθητές-συναδέλφους-φίλους-φίλες" και σε άλλους τομείς επικοινωνίας, φωτογραφίας ή συγγραφής, όπως π.χ. τα μπλογκ (blogger), τις φωτογραφικές κοινότητες (flickr), ή άλλους τομείς -που παρότι λίγοι, οι περισσότεροι χρήστες τους δεν ασχολούνται και απασχολούνται από τη Νέα Βράση Πραγμάτων, που μοσχοβρώμισε το facebook τον υπέροχο -κατά τα άλλα-, -και τόσο χρήσιμο- κόσμο της τεχνολογίας...
που εν τέλει βρε αδερφέ, και ουδεμία σχέση έχει με την τεχνολογία που ημείς οι παλαιότεροι χρήστες μάθαμε να αγαπάμε από τα λαστιχένια κουμπάκια του spectrum, τον amiga, το atari, τα ibm-compatibles (φυσικά), τα ιστορικά win95, τα μαγνητικά zipάκια, και πολλά πολλά άλλα που τόσο όμορφα ξεκίνησαν να φυτρώνουν πριν σκάσουν οι face-offers...

υπό αυτάς τα εξηγήσεις,
θα συνεχίσω να "αγαπώ πολύ" κάθε έναν μπλόγκερ και κάθε μία μπλόγκερ μέσα από τα κείμενά του και το blog-presense του,

και
δηλώνω απερίφραστα και κατηγορηματικά κε πρόεδρε ότι δεν θέλω να πηδήξω κανέναν τους!

ευχαριστώ για την ακρόαση γιατρέ μου
με τιμή
ένας ρομαντικός ευνούχος του πληκτρολογίου

Εξπρές

τα παράθυρα του τζιπ ανοιχτά...
ένα όλο άρωμα καλοκαιρινό αεράκι μπαινοβγαίνει από τα ανοιχτά μπροστινά παράθυρα...

μεσάνυχτα τετάρτης...
ο δρόμος άδειος...
η βραδυά υπέροχη...

παρατηρώ τους ελάχιστους ανθρώπους στους δρόμους...
όλα φαίνονται τόσο διαφορετικά, τόσο ήρεμα τη νύχτα...
αυτό το γαμημένο σκοτάδι τελικά σα να φωτίζει κάτι...
οι ίδιες οι σιχαμερές πολυκατοικίες -ακόμη κι αυτές, μοιάζουν ωραίες τη νύχτα...

στο ραδιόφωνο παίζει χαμηλόφωνα μοσχολιού...
"Σκέφτηκες άραγε ποτές
  σ’ ένα σταθμό, σ’ ένα εξπρές
  πόσοι καημοί, πόσες χαρές
  πόσες λαχτάρες..."

μία παράξενη διάθεση ξεπετάγεται στον εγκέφαλό μου...
μία διάθεση, που δεν μπορείς εύκολα να εξηγήσεις...
ένα μείγμα σιωπής, κούρασης, νοσταλγίας, απορίας, ρομαντισμού, μεταφυσικής διάθεσης, απρόσκλητα με διαπερνά...

"Ένας πηγαίνει σε γιορτή
  άλλος την πίκρα πάει να βρει
  και οι τουρίστες στη γραμμή
  με τις κιθάρες. "

πάντα λάτρευα τη μαγεία των απλοϊκών-αβερμπάλιστων στίχων...

αίφνης, οι λαχτάρες πίσω από κάθε λάμπα που φωτίζει αρχίζουν ξαφνικά να μοιάζουν οικείες...
το ίδιο απροειδοποίητα, οι πολυκατοικίες που διασχίζω με ταχύτητα μου μοιάζουν με μυρμηγκόσπιτα, - μαλάκα τί έχουν κάνει οι άνθρωποι? μένουν ο ένας πάνω από τον άλλο???...

έχω μία διάθεση να οδηγήσω, να τρέξω, να πατήσω το γκάζι δυνατά και να βάλω τη μουσική στο τέρμα, τραγουδώντας μόνο για το σύμπαν...
κάτι από αυτή τη διάθεση που έχω με κάνει να αναρωτιέμαι: ο κόσμος έχει γαμηθεί ή το κεφάλι μου...???

μπαίνω στην ευθεία για κατεχάκη πατημένος...
έχει μια γαμημένη μαγεία να τρέχεις καλοκαίρι βράδυ με το αυτοκίνητο...
ακούγοντας το βρυχηθμό των κυλίνδρων είναι σαν κι αυτό να ξεσπάει με την ταχύτητα...
είναι κι αυτός ο καταραμένος ο καλοκαιρινός αέρας τόσο καυλωτικά γλυκός...

μπαίνω με τις πάντες σχεδόν στην κατεχάκη και με πιάνει μια μανία να την ανέβω μέχρι Καρέα, - πάντα μου άρεσε αργά το βράδυ αυτή η διαδρομή...
σανιδώνω το γκάζι και απολαμβάνω...
ε ρε και να είχα την παλιά μηχανή μου τώρα...
ο αέρας κάνει κάτι σαν σπα στον επί εβδομάδες άυπνο εγκέφαλό μου...

"Σκέφτηκες άραγε ποτές
όλες αυτές τις διαδρομές
σε ποιο σταθμό ήσουνα χθες
σε ποιο βαγόνι..."

εικόνες της μέχρι τώρα ζωής μου έχουν αυτομονταριστεί και προβάλλονται με ταχύτητα 200x στην οθόνη του μυαλού μου...
εικόνες και συναισθήματα αρχίζουν ένα δικό τους απροειδοποίητο χορό...
τί σου είναι λίγο καλοκαιρινό γιασεμί...

επιστρέφω από καισαριανή, μπαίνω παπάγου, τα πάντα ήρεμα, σιωπηλά...
στο σπίτι τα παιδιά κοιμισμένα με περιμένουν, ή μάλλον δεν με περιμένουν, κοιμούνται...

"Σ’ ένα εξπρές είσαι κι εσύ
που τρέχει πάνω στη ζωή
κι όλο μαζεύει η γραμμή
όλο τελειώνει..."

γειά σου ρε μάγκισσα Μοσχολιού, υποκλίνομαι ευλαβικά στη μαγεία σου...

που λες αναγνωστάκο μου, πολύ πριν οι τεχνολογικά τεχνοπαράλογοι άνθρωποι ανακαλύψουν το δήθεν εφεύρημα του barcode, o hyper-duperΘεούλης είχε εξοπλίσει το ανθρωποΔημιούργημά του με έναν μοναδικό και απαράλλαχτο κώδικα: τις ιδιοτροπίες του...

δηλαδή, εκτός από τις κρεατοελιές σου, τις

η Πάολα απαγγέλει Επιτάφιο

το είδαμε κι αυτό, μάλιστα...
το Σάααακη να τραγουδά Άξιον Εστί...
στην επέτειο των 90ετών του Μίκη...
και το Μίκη να τον αποκαλεί "σολίστ"... 

δεν εκπλήσσομαι καθόλου αναγνωστάκο μου...
τουναντίον...
περιμένω με ανυπομονησία την Πάολα να απαγγείλει Επιτάφιο, το Βασίλη Καρρά στη Λυρική και τη Δεσποινούλα (τη Βανδή ντε...) ναζιάρικα να ανασυνθέσει τον Εθνικό Ύμνο...

δε θα με χάλαγε επίσης η Γωγώ Τσαμπά να παίξει Άμλετ, ο Φοίβος να παίξει στο Carnegie Hall, ο Ανατολάκης να προσκαλέσει σε δείπνο το Σόιμπλε και ο Αλέφαντος να σκάσει με το κοντομάνικο στον Ομπάμα...

Υ.Γ.
εδώ θα μου πεις έγινε ο Αλέξης πρωθυπουργος...

Ζήτω η Εργοδοτική ΠρωτοΜαγιά ! ! !

μα δεν υπάρχει αυτό αναγνωστάκο μου...
να γιορτάζεται αΚΟΟΟμη η Εργατική ΠρωτοΜαγιά...????
at least έπρεπε αυτοδικαίως και για λόγους αξιοπρέπειας να αποσυρθεί από το διακοπολόγιο, να μην πω τελείως από το Ημερολόγιο -(30 Απριλίου δλδ και μετά καπάκι 2 Μαΐου...)

μαζί με την ανάμνηση δλδ των μισθών και των συντάξεων (και χιλιάδων άλλων επιδομάτων) να αναμνησθεί και η 1η Μαΐου...
γιατί, για να καταλάβω δηλαδή, ΤΙ ακριβώς γιορτάζουμε την ΠρωτοΜαγιά???

- το 8ώρο????
ας γελάσω....
αυτό δεν υπάρχει πια, εδώ και πολύ καιρό...
και αν έχεις το θράσος και αποτολμήσεις δλδ και δουλέψεις 8ωρο μαύρο φίδι που σε έφαγε κακομοίρη μου...
θα χαρακτηρισθείς προκλητικός, τεμπέλης, δημόσιος υπάλληλος, και τελικά θα απολυθείς...
και θα αντικατασταθείς επιτοπίως από κάποιον περιχαρή "σύγχρονο" σκλάβο, ο οποίος θα έχει μεν υπογράψει 8ωρο (που παίζει και αυτό) αλλά θα δουλεύει δε 10ωρο τουΛΑχιστον...
ο "σύγχρονος" άλλωστε σκλάβος των 600-800ευρώ προσφέρει τις "έξτρα" ώρες του στο Ρωμαϊκά Ανάλγητο Αφεντικό προκειμένου να έχει την "εύνοιά" του...
αυτό επιτάσσει ο άτυπος Μνημονιακός Οδηγός how to get away with job...
εξ' άλλου, έεεεελα, μη γίνεσαι ΤΟΟΟσο χαζός πιά... αν σε ήθελε βρε ηλίθιε ο Εργοδόταρος να δουλεύεις 8ωρο, 8ωρο θα σε έβαζε να υπογράφεις???? θα υπέγραφες 5ωρο, 6ωρο κλπ (βλ. Jumbo)
Ζήτω λοιπόν το Εργοδοτικό 8ωρο!!!!

- τα Εργατικά Δικαιώματα??????
ααααααααααααααααααααααχαχαχαχαχχα (εδώ γέλασα)
τα εφάπαξ, τις αποζημιώσεις, τις 6μηνες Προειδοποιήσεις Απόλυσης (σύμφωνα με τις οποίες δεν παίρνεις καΘΟλου αποζημίωση), ή μήπως τα επιδόματα, τις μέρες άδειας, τις απλήρωτες αργίες και υπερωρίες?????
εκτός και αν την Πρωτομαγιά γιορτάζουμε το γεγονός ότι κάποιος ΥπερΑγαθός Εργοδότης μας δίνει μία δούλεια, όποια και όπως να' ναι...
Ζήτω λοιπόν και τα Εργοδοτικά Δικαιώματα!!!!

- την Εργατική Αλληλεγγύη????
την είδα...
ήταν άλλωστε τρομερά αποτελεσματική σε όλο αυτό το Μνημονιακό Τσουνάμι...
η Αντίσταση ήταν τόσο μεγάλη, που όλα πέρασαν στο έπακρο και κάποια υποκλανιά που ονομάστηκε Αγανακτισμένοι έσβησε και αυτή από το Μνημονιακό Πυροσβεστήρα...
αυτήηηηη ήταν γαμώ το κέρατό μου η Αντίσταση που θα έπρεπε αν μας έλεγαν μερικά χρόνια πριν ότι οι μισθοί μας και οι συντάξεις μας θα γίνουν μακαρονάκι οφτο????
αλλά, βλέπεις αναγνωστάκο μου, η "συνδικαλιστική μαγκιά" ήταν κι αυτή σαν τους κυνηγούς που διηγούνται τις ιστορίες τους...: όλο επιτυχίες στο μπλα-μπλα αλλά από (κάνω μία άσεμνη χειρονομία τώρα) φφφφσσσσσσττττ, τίποτα...
με το που ήρθε το Άγημα Σόιμπλε οι μουσάτοι συνδικαΛΗΣΤΑΡΑΔΕΣ (-όχι τυχαίο το ήττα-) έγιναν μία ολίγη από μπάμιες, και διαλύθηκαν ησύχως...
ίσως και για αυτό να έγινε μόδα και το μούσι... (να θυμίζει αυτές τις ιστορικές φιγούρες)

- ή μήηηηηηηπως την ΑριστερΑΑΑ?????? (σε τάπωσε τώρα εεεε????)
εδώ αναγνωστάκο μου δεν γελάμε, κλαίμε....
αλλάααα, ήταν βλέπεις η Πρώτη τους Φορά.... δεν ήξεραν τα παιδιά...
αλλά θα μάθουν κι αυτοί, πού θα πάει...

αείβαθυς άλλωστε ο πρωκτός του Έλλην...

Ζήτω η Εργοδοτική Πρωτομαγιά βρε!!!
(και δεύτερο- και τρίτο- και τέταρτο- και εικοστο-....)

Υ.Γ. ωραία τα Μαγιάτικα Λουλούδια αλλά δεν ξέρω γιατί μου μύριζαν σαν πούτσες...