μετά από ούτε και γω ξέρω πόσα χρόνια έφτασε η στιγμή που το αγαπημένο αυτό μπλογκάκι θα σβήσει το φωτάκι του από τον πολύβουο χώρο του ίντερνετ...
το μπλογκ αυτό για μένα ήταν πολλά (για την ακρίβεια εκατομμύρια) παραπάνω από ένα απλό ηλεκτρονικό καταγραφτήρι σκέψεων: με τα χρόνια έγινε ο φίλος μου, ο εξομολογητής μου, έγινε καθημερινή συνήθεια, μεταμεσονύχτια συντροφιά και ανάγκη, έγινε η δική μου δίοδος ψυχής...
γνωρίζοντας και μιλώντας με τόσους από εσάς γέμισα τόσο όμορφα συναισθήματα, έγινα ωριμότερος σε σκέψεις, απόψεις, οπτικές...
και το τέλος αυτού του μπλογκ δεν μου είναι εύκολο, όμως, σαν άνθρωπος, έχω -τουλάχιστον προσπαθώ να έχω- αντιμετώπιση χαμογελαστή προς κάθε "τέλος" -ίσως και από καθαρό φόβο...
το "τέλος" κάθε πράγματος είναι απλά μία οριστική και παντοτινή ευκαιρία να θυμάσαι κάθε τι για τα καλύτερά του, για το φόρτε του, και όχι για τις άσχημες στιγμές του...
και κάθε "τέλος" είναι πάντα και μία "αρχή"...
όπως κάθε "αρχή" για ένα "τέλος"...
όλα αρχίζουν για κάποιο λόγο,
όλα τελειώνουν για κάποιο λόγο...
και το καλύτερο είναι να μην τον ψάχνεις...
μέσα από την καρδιά μου, κάθε παραμικρή κόρη (ματιού) που αφοσιώθηκε να διαβάζει τις ενστικτώδεις κενώσεις του εγκεφάλου μου, την ευχαριστώ ειλικρινά, την ευχαριστώ για το χρόνο της...
θεωρώ ΤΙΜΗ να σε διαβάζει κάποιος, θεωρώ ΤΙΜΗ το χρόνο που αφοσιώνει να διαβάζει τις δικές σου μπούρδες μέσα στις τόσες εκατομμύρια μπούρδες που υπάρχουν...
κάπως έτσι λοιπόν, αναγνωστάκο μου, ΛΑ-ΤΡΕ-ΜΕ-ΝΕ ΜΟΥ αναγνωστάκο σε χαιρετώ, και δεν θέλω και πολλά γιατί με παίρνουν και τα ζουμιά...
εννοείται πως κάπου-κάποτε θα ξαναβρεθούμε, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ ΔΕΝ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ!!!!
την υπόκλισή μου...
Υ.Γ.
εννοείται ότι θα είμαι εκεί και θα σχολιάζω στα αγαπημένα μου μπλογκς, οπότε, yo, δεν θα χαθούμε!!!
το μπλογκ αυτό για μένα ήταν πολλά (για την ακρίβεια εκατομμύρια) παραπάνω από ένα απλό ηλεκτρονικό καταγραφτήρι σκέψεων: με τα χρόνια έγινε ο φίλος μου, ο εξομολογητής μου, έγινε καθημερινή συνήθεια, μεταμεσονύχτια συντροφιά και ανάγκη, έγινε η δική μου δίοδος ψυχής...
γνωρίζοντας και μιλώντας με τόσους από εσάς γέμισα τόσο όμορφα συναισθήματα, έγινα ωριμότερος σε σκέψεις, απόψεις, οπτικές...
και το τέλος αυτού του μπλογκ δεν μου είναι εύκολο, όμως, σαν άνθρωπος, έχω -τουλάχιστον προσπαθώ να έχω- αντιμετώπιση χαμογελαστή προς κάθε "τέλος" -ίσως και από καθαρό φόβο...
το "τέλος" κάθε πράγματος είναι απλά μία οριστική και παντοτινή ευκαιρία να θυμάσαι κάθε τι για τα καλύτερά του, για το φόρτε του, και όχι για τις άσχημες στιγμές του...
και κάθε "τέλος" είναι πάντα και μία "αρχή"...
όπως κάθε "αρχή" για ένα "τέλος"...
όλα αρχίζουν για κάποιο λόγο,
όλα τελειώνουν για κάποιο λόγο...
και το καλύτερο είναι να μην τον ψάχνεις...
μέσα από την καρδιά μου, κάθε παραμικρή κόρη (ματιού) που αφοσιώθηκε να διαβάζει τις ενστικτώδεις κενώσεις του εγκεφάλου μου, την ευχαριστώ ειλικρινά, την ευχαριστώ για το χρόνο της...
θεωρώ ΤΙΜΗ να σε διαβάζει κάποιος, θεωρώ ΤΙΜΗ το χρόνο που αφοσιώνει να διαβάζει τις δικές σου μπούρδες μέσα στις τόσες εκατομμύρια μπούρδες που υπάρχουν...
κάπως έτσι λοιπόν, αναγνωστάκο μου, ΛΑ-ΤΡΕ-ΜΕ-ΝΕ ΜΟΥ αναγνωστάκο σε χαιρετώ, και δεν θέλω και πολλά γιατί με παίρνουν και τα ζουμιά...
εννοείται πως κάπου-κάποτε θα ξαναβρεθούμε, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ ΔΕΝ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ!!!!
την υπόκλισή μου...
Υ.Γ.
εννοείται ότι θα είμαι εκεί και θα σχολιάζω στα αγαπημένα μου μπλογκς, οπότε, yo, δεν θα χαθούμε!!!
23 comments:
Αφού αποφάσισες να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια σημαίνει ότι είχε έρθει η ώρα του τέλους(μην τρομάζεις καλέ,στο blog αναφέρομαι).
Επειδή κάποια στιγμή θα έρθει και η δική μας ώρα(και πάλι στο blog αναφέρομαι,χα,χα,χα) ας είναι τουλάχιστον αυτή η στιγμή ανάλαφρη και ας πούμε.....πάμε για άλλα!
Ξέρεις πόσες ώρες ύπνου θα κερδίσουμε καλέ;
Αφού το αποφάσισες σου εύχομαι τα καλύτερα στην ζωή σου και να ξέρεις ότι η ζωή είναι εκεί.....έξω!
Ζήσε την λοιπόν και άσε μας εμάς να βράζουμε στο ζουμί μας.
Αν πάλι δεν μπορείς μακριά μας σκάσε πάλι μύτη με νέο blog(τζάμπα είναι),ενημέρωσε μας για την παρουσία σου και εμείς θα τρέξουμε να ανταποκριθούμε.
Τα φιλιά μου και καλή συνέχεια στην ζωή σου αυτήν την φορά
Κρίμα! Και πάνω που σε ανακάλυψα! Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια της μεταϊστολογικής ζωής σου και ευχαριστώ για όσα μοιράστηκες με τους αναγνώστες σου.
Καλή αρχή στη νέα σου ζωή, λοιπόν!
xristin μου γλυκειά τί να πω για εσέ... ευχαριστώ πολύ μόνο!!!
Pippi ευχαριστώ πολύ πολύ για τα ζεστά σου λόγια!!!
Γιάννη, μου ήρθε λίγο "κάπως" αυτή σου η απόφαση, δεν την περίμενα, και είναι κρίμα γιατί μόλις που είχα αρχίσει να διαβάζω και να σχολιάζω τις αναρτήσεις σου αλλά όπως και κάθε απόφαση που παίρνει κάποιος δεν μπορείς παρά να τη σεβαστείς.
Να είσαι καλά και να διοχετεύεις τη δημιουργικότητα σου πάντα με κάποιο τρόπο, όποιος και αν είναι αυτός!
Τα λέμε,
Βασίλης
Καλή συνέχεια να έχεις!
Αν ,όπως σε έχω ψυχολογήσει (χαχα) δε θα αντέξεις για πολύ!Θα σκάσεις αν δεν βροντοφωνάξεις όσα σε ενοχλούν χαχαχαχα
..."α! και έχω κάνει το μπλογκ για να βρω γκόμενα...τα κείμενα δεν τα γράφω εγώ εννοείται, τα αγοράζω από έναν χοντρό γείτονα...οπότε αν είσαι όμορφη, γράψε μου και θα τα πούμε."
Ο στόχος επετεύχθη...τελικά!
Φαντάζομαι πως το γκομενάκι που ξε-blog-αρε εσένα, θα αδυνάτησε και τον "χοντρό γείτονα" που σου πουλούσε τα κείμενα, οπότε μαζί με τα κιλά πάει κι η έμπνευση!
Χαίρομαι που υπάρχεις και που με ανακούφιζες όταν ξαμολούσα τις "κόρες(των ματιών) μου" στα (πλοία)καράβια σου, αλλά πιότερο με ευχαριστεί ότι μέσα σε αυτό το δίκτυο του δία, κατάφερες να "ταριχεύσεις", υπέροχες Ανθρώπινες στιγμές...
Σ΄ευχαριστώ από ψυχής Γιάννη.
Τα σέβη μου, στην καθαρότητά σου, Humorous Dramer
βασίλη μου καλέ μου φίλε σε ευχαριστώ ειλικρινώς! εμείς δεν θα χαθούμε!
Nasia μου το μπλογκ σου, τα σχόλιά σου, το χιούμορ σου για μένα ήταν πάντα θησαυρός, εννοείιιται ότι θα βρίσκομαι πάντα στους σχολιαστές σου!
xibalba ό,τι και να πω θα είναι λίγο... με κάνατε και δάκρυσα ρε κωλόπαιδα... μόνο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!
Εύχομαι να μη χαθείς... να επιστρέφεις πότε πότε και να καυτηριάζεις τα τεκταινόμενα με την καλοακονισμένη ''πένα'' σου.
Έγραφες αυτά που συζητά κάθε νοήμων άνθρωπος που νοιώθει να φλέγεται η ψυχή του από την υποκρισία των καιρών (ή μήπως την αναλγησία;) . Μόνο που τα έγραφες με τον δικό σου τσουχτερό τρόπο και ίσως αν όλοι μας υιοθετούσαμε αυτή την γλώσσα κάτι να γινόταν γιατί με το να αγγίζουμε απαλά τα καυτά θέματα της ζωής μας δεν βλέπω να γίνεται προκοπή.
Καλή τύχη εκεί που είσαι με την οικογένεια και τους φίλους σου .
Να είσαι πάντα καλά :-))
λεβίνα μου για σένα τί να πω... ο πιο "επίμονος" σχολιαστής μου...
σε ευχαριστώ που γνωριστήκαμε έστω και έτσι,no face but all heart που λένε και στο χωριό μου...
εννοείται ότι θα σχολιάζω στο blog σου, σε ευχαριστώ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ πολύ για κάθε λεπτό που αφιέρωσες σε τούτη την μικρή γωνιά!!
υποκλίνομαι
Τι πάει να πει τίτλοι τέλους;μας δουλεύεις τώρα ρε άνθρωπε;αφού θα σκάσεις αν δεν γράψεις...
κάνε τις διακοπούλες σου και απο Σεπτέμβρη πάλι θα γράφεις.αφού σε ξέρω.το πιστέψανε και οι αναγνώστες αν μη τι άλλο....
μπρο μου είναι οριστικό, δυστυχώς...
τα πάντα χρειάζονται παύσεις ή και τέλη, ακόμη και οι πένες...
το να πω ευχαριστώ σε σένα είναι περιττό, όμως βαθιά σε ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες και τις απόψεις που ανταλλάξαμε από τούτον εδώ το χώρο!
Αν και με λυπεί και ξέρω πως θα μου λείψει αφάνταστα να ανοίγω το μπλογκάκι μόνο και μόνο για να διαβάσω τα νέα από τη δική σου σκοπιά,σου εύχομαι από καρδιάς πραγματικά ό,τι καλύτερο!Νιώθω πολύ τυχερή που σε γνώρισα έστω και διαδικτυακά γιατί είδα πως υπάρχουν Άνθρωποι εκεί έξω,με ανοιχτά μυαλά,που η εσωτερική αναζήτηση για κατιτίς πιο Ουσιαστικό σε αυτή τη ζωή δεν σταματά ποτέ.....και κάπως έτσι όποτε απελπίζομαι με την (κωλο-)κοινωνία μας,σκέφτομαι ότι υπάρχουν κι άλλοι Γιάννηδες εκεί έξω!Τέλος...τι πάει να πει τέλος;Κάθε τέλος και μια καινούργια αρχή..και σου εύχομαι ολόψυχα αυτή η αρχή να είναι από τις ωραιότερες!See you around my friend! -Ιωάννα x
ιωάννα μου αγαπημένη!!! τί να πω και για εσέ...
οι διαδικτυακοί δρόμοι μας έκαναν φίλους, νιώθω τόσο όμορφα για αυτό!
και επειδή τα πολλά παχυά λόγια είναι αέρας, απλά μόνο θα εκφράσω την ΤΙΜΗ μου που με παρακολουθούσες και την ΧΑΡΑ μου που η νέα γενιά έχει(;) ανθρώπους τόσο σπάνιους όσο εσύ...
είναι δεδομένο ότι ΔΕΝ θα χαθούμε!
ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας, κάθε παραμικρό σχόλιό σου ήταν τόσο ουσιαστικό...
Χθες βγήκαμε με τον Γιώργο να απολαυσουμε το φεγγάρι του Αυγούστου και την τελευταία ημέρα διακοπών. Καθίσαμε σε ένα ταβερνάκι παραλιακό με λιγοστούς πελάτες. Είχε τραπέζια πάνω στην άμμο και ξέφωτο. Όταν πια το τσιπουράκι αντικατέστησε το αίμα μας και τις κοινωνικές αναστολές μας, βγάλαμε τα παπούτσια μας και χώσαμε τις πατούσες στην αμμουδιά, φιληθήκαμε σαν 15χρονα, ταίσαμε κολοκυθάκι τηγανητό και τζατζίκι ο ένας τον αλλο (ναι ακόμα δείχνει αστείος με τζατζίκι στην ακρη της μύτης) Λίγο παραδίπλα ήρθε και κάθισε ζευγάρι ο ένας απέναντι στον άλλο με ΛΑΠΤΟΠ μαζί τους ανοιχτά και σαν ανταποκριτές της ζωή τους γραφανε στα σοσιαλ μιντια και ανεβαζαν φωτογραφίες του φεγγαριού. Στην ηλικία μας και ισως λίγο μεγαλύτεροι...
Καλύτερα λοιπόν που φευγουμε όσοι ακόμα μπορούμε. Κι ετσι που εγινε και νοιαζομαι πια κάποιους ανθρώπους εδώ μεσα χαίρομαι οταν ξεμακραινουν και τραβουν για τη real life και πάλι.
Γιάννη ευαίσθητε μου φίλε καλή συνέχεια σε ο,τι κάνεις. Καλή ζωή και πάντα υγεία και χαρα!
περίμενα με ανυπομονησία το σχόλιό σου καρντάσι...
το ξέρω, ακούγεται κοινότυπο, αλλά και για ΕΣΕΝΑ τίιι να πω...
για μένα, είσαι ένα τεράστιο χαμένο ταλέντο της συγγραφής μέσα σε ένα κόσμο που όλοι νομίζουν ότι μπορούν να γραφούν...
αυθεντική, ντόμπρα, διεισδυτική, η φωνή μέσα μας...
ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΡΝΤΑΣΙ δηλαδή!!!
να μου φιλήσεις Γιώργο και Νικήτα, πάντα να κοιτάτε ψηλά, ευχαριστώ το Θεό που σας γνώρισα, έστω και έτσι...
Μεγάλη κεραμίδα μας έριξες αλλά εσύ ξέρεις...Αν κάτι πρέπει να γίνει ας γίνει...Στο επανιδείν εύχομαι...Το ελληνικό ίντερνετ δεν είναι τόσο μεγάλο,κάπου θα ξαναβρεθούμε... ☺
λιγόλος κ ουσιαστικός ως πάντοτε...
φίλε χιονόμπαλα ΤΙΜΗ ΜΟΥ που σε γνώρισα, εσένα κ την υπέροχη οικογένειά σου, έστω και έτσι...
εννοείται θα παραμείνω ταπεινός και ανάξιος σχολιαστής σου...
Φίλε μου, τα σέβη μου, εδώ θα είμαστε όλοι - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - για να μιλάμε, έστω και πιο αραιά όλοι μας απ ότι τις πρώτες μέρες του ενθουσιασμού μας!
Σε φιλώ κι εύχομαι μόνο ομορφιές!
Καλή συνέχεια στη μπλογκόσφαιρα, με όποιο τρόπο θέλεις να συνεχίσεις.
Κάποιες φορές το "τέλος" γίνεται απλώς ένα μεγάλο διάλλειμα με επιστροφή (εγώ έχω κάνει αρκετά).
Όπως νιώθεις, πάντως.
Να είσαι καλά!
τρεμενάκο απλά έχεις το τεράστιο respect μου, δεν λέω τίποτε άλλο, δεν θα χαθούμε σίγουρα!
Finteias ευχαριστώ ειλικρινώς!
τώρα που επέστρεψα έφυγες?? και τώρα ποια αστεία θα διαβάζω εγώ, ποια καυστικά σχόλια που λατρεύω!! κανείς δε μοιάζει με κανέναν αν μου πεις υπάρχουν κι άλλοι... γύρνα ξανά!!!
γλυκιά μου εύη σε ευχαριστώ για την αγάπη σου στο ταπεινό μπλογκάκι μου, όμως ήρθε η ώρα του...
εννοείται θα είμαι εκεί σχολιαστής στο δικό σου, οπότε δεν θα χαθούμε
και πάλι σε ευχαριστώ για κάθε παραμικρό σχόλιό σου!!
πάντως στεναχωρήθηκα να ξέρεις! ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια σε ότι κάνεις.. και επίσης κρατάω το "ποτέ μη λες ποτέ" που ασπάζομαι!!! ;)
Post a Comment