σας

που λες αναγνωστάκο μου, όλο αυτό τον καιρό που σε έφτυσα τύρβαζα περί πολλών πραγμάτων...
επειδής όμως, όλοι, σαν δύστυχα ρομπότ, είμεθα όλοι απαρεγκλίτως κομματάκι (έως ολόκληρο) φιλάρεσκοι (κοινώς: ψώνια), είπα:
αφού ΘΕΣ να το κάνεις (δλδ να γράφεις), γιατί να το κρύβεις άλλο???
γιατί, ξέρεις πώς είναι αυτό το έκτρωμα ο άνθρωπος, ο άαααλλος δηλαδή, αυτός που κρύβεται μέσα μας: πάντα θέλει να μιλήσει, να πεταχτεί, να πει τη μαλακία του, αλλά ο άαααααλλος, δηλαδής ο συμβατικός, ο "καλός", ο πολίτικαλι-κορέκτ, του χώνει κανά δυο μπάτσες μέχρι που ο άλλος το βουλώνει...
τί το βουλώνει δηλαδή, αρχίδια, τον κόσμο χαλάει από τις φωνές, αλλά τον ακούς μόνο εσύ και όλο του χώνεις ψιλές...

αυτόν τον τύπο λοιπόν, τον μπουνιδιασμένο, τον μελενομάτη, εγώ τον έβγαλα στη φόρα σε αυτό το αήθες μπλο(γ)κάκι
και ξέρεις τί έγινε???? του άρεσε, του άρεσε ΠΟΛΥΥΥΥΥ, σε σημείο που η ΕΚΘΕΣΗ τον έκανε ανεξέλεγκτο...
γιατί αυτή η ΕΚΘΕΣΗ είναι αναγνωστούλη μου η ταμπακιέρα, με πιάνεις?
άπαξ και ΕΚΤΕΘΕΙΣ, μετά δεν μαζεύεται με τίποτα....

και παρά τις κλωτσοπατινάδες που παίζαμε τόσον καιρό, με νίκησε, και τσοοοοουπ, νά'τος πάλι...
sooooo, ψώνιο is BACK!!!!
περαστικά μας... (σας, μάλλον)